De rommel die verkopers van de vrijmarkt achterlaten is verbazingwekkend. Het kan de moeite waard zijn nog even over de vrijmarkt te lopen aan het einde van de dag. Tegen een uur of half 6 is de grootste groep verkopers al vertrokken. Sommigen hebben keurig hun waar opgeruimd. Anderen laten de onverkoopbare spullen achter. Het biedt een troosteloze blik.
Het levert beschamende taferelen op. In combinatie met de avondzon krijg ik alle gelegenheid voor het maken van een flinke hoeveelheid foto’s. Vooral de gipsbeelden van een bakker, de dame en de 2 voeten van een onbekende maken het plaatje pijnlijk. In de steek gelaten door de verkopers, verder toegetakeld door jolige voorbijgangers. De waardevolle rommel van het begin van de dag is omgeslagen in waardeloze rommel.
Poppendoos
Voor de oude bibliotheek ziet een jongetje veel in een doos met poppen. Hij roept zijn vader erbij. ‘Kijk papa, poppen.’ Zijn vader kijkt minachtend in de doos. ‘Ach, het is allemaal rotzooi’, zegt hij. Als ze iets verderop een doos vinden met de tekst ‘grabbelen voor 10 cent’, ziet hij ook uitdaging in de rommel. ‘Weet je wat je hiermee moet doen’, zegt hij tegen zijn zoontje. ‘Dit.’
De vader pakt de doos in 2 handen en keert hem ondersteboven. Dan schudt hij de doos. Papiersnippers vallen op straat. De wind neemt de snippers mee en een paar kleine knuffels blijven achter. De jongen pakt blij de kleine knuffels. ‘Kijk, heb jij ook wat’, zegt de vader cynisch.
Deprimerende bende
Zo draait de dag om van de vrolijke vrijmarkt in een deprimerende bende. Het einde van de commerciële markt op het stadhuisplein nadert. Ik koop snel een partij aardbeien om er dezelfde avond nog aardbeienjam van te maken. De prijs is flink gezakt. Eerder op de dag prijkte nog de tekst ‘5 euro voor 3 pond’, nu is het 3 euro per 2 pond en 1 pond er gratis bij. De aardbeien hebben de hele dag in de brandende zon gestaan. Een snelle consumptie is dus vereist.
Nog 1 keer fiets ik langs de plaatsen van verlaten rotzooi. Misschien is nog flink afgedongen op een beeld, maar de prijs zakte onvoldoende voor de verkoper. Even later kreeg het beeld alsnog de genadeloze bons: gewoon achtergelaten. Bij de beelden staat nu een rollator. Het maakt het beeld nog schrijnender.
Eenzame knuffel
Iets verderop ligt een knuffel eenzaam op een bank. Achter een verlaten hondenmand is de straat bezaaid met puzzelstukjes. De boeken die erbij liggen, bladeren open op de wind. De wind leest het spannende verhaal van Konsalik in 1 ruk uit. De bladzijden vallen terug en een nieuwe windvlaag begint het boek.
De laatste feestgangers lopen voorbij de rommel. Soms schopt een voorbijganger tegen iets aan. De beelden zien er steeds meer toegetakeld uit. Een jongen trapt een bal tegen de muur bij de gipsbeelden. Ik zie het niet, maar ik denk dat hij zichzelf een punt gunt als hij de muts van de bakker raakt.
Tafel 3 euro
Een vrouw fietst voorbij. Ze stopt even bij een tafel die tegen een andere muur staat. ‘Tafel 3 euro’, staat nog op het donkere spaanplaat. De tafel was de 3 euro niet waard om mee te nemen. Zo achtergelaten door de verkopers is hij het zelfs niet waard om mee terug naar huis te gaan.
De vrouw neust nog in een lege doos. Ze is uitgekeken. Even trekt ze het deksel van een koelbox omhoog. Kapot. De wind blaast een doos een eindje door de straat. De vrouw zet haar zoektocht naar waardevolle rommel voort en haalt de doos in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten