Als ik iets uitstel, dan is het de aanschaf van nieuwe hardloopschoenen. Gewoon omdat ik enorm gehecht ben aan de ver ingesleten schoenen. Bovendien vind ik onzinnig dure schoeisels. Je loopt er maar een paar uur per week op, maar het kost snel een euro of 150.
Vorige week ging ik overstag. Ik merkte dat mijn knieën zeer gingen doen bij het lopen. Ook voelde ik dat de stabiliteit uit mijn voet verdween. Genoeg reden om nieuwe schoenen te doen. Het mailtje van Run2Day waarin een feestje beloofd werd bij het 10-jarig bestaan, was voor mij genoeg reden om naar mijn eigen hardloopwinkel in de Klokkeluiderstraat te gaan.
Brooks, Brooks en nog eens Brooks
Al sinds mijn eerste bezoek in augustus 2006 verlaat ik de winkel met Brooks, de Brooks Adrenaline om precies te zijn. Zo heb ik in de loop van de jaren een Brook Adrenaline GTS 6, 2 keer een Adrenaline GTS 7 en als laatste een 9 versleten. De laatste was mij erg tegengevallen. Ik kreeg de indruk dat de schoen teveel corrigeerde. Het duurde maanden voordat ik een beetje gewend was aan de Brooks Adrenaline GTS 9.
Wantrouwen
Met dat wantrouwen stapte ik vorige week woensdagavond de winkel binnen. Ik liep op wat schoenen, ook op de opvolger van de 9, de Brooks Adrenaline GTS 11 welteverstaan. Natuurlijk kwam hij als beste uit de test. De schoen liep weer anders, maar beduidend soepeler en minder corrigerend dan de 9.
Nu ik 4 keer op de schoen heb gelopen, kan ik wel wat bevindingen aan mijn publiek toevertrouwen. Ze lopen lekker soepeltjes. In tegenstelling tot de nummer 9 die veel tijd van mij vroeg bij het inlopen. Met name had ik last in de omgeving van de kleine teen. Bij de Adrenaline GTS 11 heb ik totaal geen last van belasting aan deze kant van de voet.
Achillespees de achillespees
Wel lijkt de achillespees wat meer belast te worden dan bij de vorige versie het geval was. Ik heb zelf de indruk dat de voet meer neerkomt aan de binnenkant van de voet. Waar de belasting op de achillespees vandaan komt, met name bij het afzetten is mij een vraag. De indruk van de voorganger die een te sterke anti-pronatie had. Hierdoor leek hij bij mij juist blessures in de hand te werken.
Ook de 11 is een anti-pronatieschoen. Dat betekent dat hij de voet lichtjes corrigeert in zijn landing. Dat voorkomt dat je de voet teveel naar binnen helt, de zogenaamde (over)pronatie. Gelukkig corrigeert de nieuwe schoen een stuk minder dan de vorige.
Blijft staan dat dit slechts eerste indrukken zijn. De ware schoen bewijst zich pas tijdens de echte duurloop. Voor de Brook Adrenaline GTS 9 kwam dit moment laat. Pas vorig jaar bij het hollen van de 30 van Almere kreeg ik het gevoel dat ze lekker liepen. De marathon van Rotterdam beviel hij een stuk minder.
Het roept bij mij wel de vraag op waarom die hardloopschoenen steeds vernieuwd moeten worden. Er schuilt een enorme techniek achter. Maar dat zegt niet dat de schoenen ook beter zijn. Het plezier dat ik van mijn dubbele paar Brooks Adrenaline GTS 7 had, miste ik overduidelijk bij de 9. De vraag is of de 11 datzelfde plezier en genot zal opleveren.
Doos met een missie
Bij het openen van de schoenendoos – Doris’ school heeft nog schoenendozen nodig – zag ik ineens de missie van Brooks. Zelfs een hardloopschoenenmerk heeft een missie en etaleert deze missie op de binnenkant van het schoenendoosdeksel. ‘Brooks’ mission is to deliver the perfect ride for every stride. Tucked with care in this box is your Run Happy© relevation. Go set it free.’
Bij Brooks draagt niet alleen de schoen een missie met zich mee, maar ook de doos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten