Dan is het zover: we mochten gisteren ons nieuwe gezinslid Teuntje de teckel ophalen in Echtenerbrug. De 9 weken oude teckel ging gisteren met ons mee naar huis. Een moment waar we ons anderhalve week op hadden verheugd.
Het kostte me nog even moeite in de baal wol onze teckel te herkennen. Aan het enthousiasme te merken leek het wel of ze net zo graag als wij bij ons wilde komen wonen.
Na de gebruikelijke overdrachtshandelingen gingen we eerst nog even kijken bij de teckels aan de andere kant van de straat. Daar woont dochter Greetje en uit dat nestje halen we over een week of 5 de nummer 2.
Onvoorstelbaar hoe snel de hondjes zijn gegroeid in de laatste 2 weken. We weten nog niet welke voor ons is, maar we waren erg onder de indruk van de piepkleine diertjes. Ze kijken al trots uit hun oogjes. Lopen nog aarzelend rond, maar nog heel klein vergeleken met de dartele speler die we mee mochten nemen.
Daarna naar huis. We waren al gewaarschuwd. Teuntje had nog niet eerder autogereden. De tocht naar huis was dan ook een hele onderneming. Ze vond het een avontuur waarbij ze wel een beetje misselijk werd. De wagenziekte zorgde ervoor dat de maaginhoud op de bank kwam. Ze ruimde het netjes zelf op. Dat bevorderde een spoedige genezing niet.
Thuis waren het spannende momenten. Ze liep onzeker door de kamer. Op zoek naar. Ja, naar wat eigenlijk. Maar van een pup zijn niet alleen de ledematen soepel. Ze wende snel. Binnen een halfuurtje liep ze trots rond. Alsof ze nooit iets anders had gedaan.
De nacht was best spannend. Zou ze het redden daar helemaal alleen in die bench? Het werd een nacht om nooit te vergeten, doordrenkt in slaap en rust. Wat een voorbeeldig schepsel hebben wij in huis gehaald.
De eerste dag niets anders. Veel rust en ontspanning. Niet teveel aan de kop. Ze heeft 2 grote trips gemaakt en viel heerlijk in slaap in de arm van haar vrouwtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten