Griezels en schatjes heb je in het Leidse Naturalis. Dat ontdekten we vandaag. Ik heb 6 jaar in Leiden gewoond en was nog niet in Naturalis geweest tot vandaag. Of ik moet die keer meetellen dat ik op zoek was naar Falco pondicerianus. Ik ging voor mijn afstudeeronderzoek naar de wetenschappelijke bibliotheek van Naturalis.
Ze hielpen me niet bepaald. De vrouw achter de balie noemde wat titels van naslagwerken waarin ik al had gezocht. Onbeleefd wilde ik niet zijn, dus ik pakte maar zo’n boek. Ik zat net met het boek voor mijn neus. Plotseling loeide het brandalarm. Snel zette ik het boek terug. Griste potlood en schrift van de tafel en trok mijn jas aan. Zo stond ik buiten bij de metaalkleurige toren. Het was een oefening. De enorme natuurhistorische collectie was gered.
Het was de pedanterige houding waar mijn studie-object Junghuhn al in 1848 op afgaf bij de voorganger van Naturalis: het rijksherbarium onder leiding van Blume. Maar de jaren gaan voorbij. Laatst vroeg Doris wat ze wilde zien als we weer naar een museum gingen. ‘Ik wil graag dinosaurussen zien’, zei ze. ‘Nou’, antwoordde ik. ‘Dan moeten we naar Naturalis. Daar hebben ze echte dinosauriërs.’ Omdat we niet het hele weekend in het koude Tikibad willen zitten, zijn we vandaag gegaan.
Daarom liep ik om een uur of 11 door de bezoekersingang naar binnen. Door een misverstand betaalden we 2 keer voor 1 speurtocht Griezels en schatjes. Maar het was prachtig. De grote zalen nodigen uit tot lang en aandachtig kijken. Ik was onder de indruk van het enorme skelet van de camarasaurus. Net als van de versteende dinosauruseieren. Of het gewei van het reuzenhert.
Op de 2e verdieping was ruimte voor de aarde, met mooie animaties van weer, vulkanen en aardbevingen. De geologie kreeg er ook veel aandacht. Hier had het spel geen opdrachten.
De andere zaal, het natuurtheater, was eveneens indrukwekkend en boordevol opdrachten. We maakten kennis met bekende griezels als haaien en tijgers. En onbekende schatjes als de mantarog en reuzenkrab.
En zo waren we uren zoet. We vermaakten ons met dingen waar we ook veel van leerden. Net als de vele andere bezoekers. Je zag iedereen kijken met verwondering en ontzag. Zo vatten de woorden griezels en schatjes de bijzondere collectie van dit bijzondere museum wel mooi samen. Dan mag je best een beetje pedanterig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten