De trein raast het station voorbij. Een kleine 2 weken geleden stonden hier nog massa’s vrouwen met bijbehorende tasjes te wachten. Nu schiet het lege perron langs het oog van de forens. Het terrein krijgt langzaam zijn zandstructuur weer terug. Alleen een puntig witte tent wijst nog omhoog. De afrastering veilig om de tijdelijkheden heen.
Zo verdwijnt de verstoring. Ik vraag me wel af waar het allemaal goed voor is. Sinds begin april zijn ze bezig met het opbouwen. Het afbouwen vraagt ook meer tijd dan het hele evenement geduurd heeft. Je bouwt iets op om het vrijwel meteen weer af te breken. Natuurlijk geldt dat voor alle aardse zaken. Alleen vind ik deze tijdelijkheid te kort voor al die moeite en geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten