De fietstocht naar Ouderkerk aan de Amstel begin ik in Amstelveen vanaf de kringloopwinkel. Niet zo inspirerend als eerder toen ik langs de oude Haarlemmermeerlijn fietste. Langs de A9 doemt het gebouw van KPMG op. Onder het hoge gebouw komen de auto’s als mieren omhoog uit de parkeergarage. Iets verderop weer zo’n imposant kantoorgebouw. Een vrouw staat buiten bij een metalen deur te roken. Het hekwerk verraadt dat achter het metaal eveneens een garage verborgen ligt. De deur valt met een klap dicht. Het sigaretje is op.
Dat hier een bijenlokkast hangt, vind ik aandoenlijk. Het nummer dat erop geschreven staat, lijkt een telefoonnummer. Zoiets hoort hier toch niet in deze kantoorjungle. De snelweg raast op de achtergrond. En ik rij over het fietspad omringd door bomen. Ze houden mij heerlijk uit de zon. Het briesje zorgt voor de verdere verkoeling.
Soms stop ik even om op de kaart te kijken. Sinds de fietsvakantie met Doris besef ik dat bij het fietsen een goede fietskaart beerlijk is. De route staat langs de weg niet altijd goed aangegeven. De kaart helpt mij de juiste weg te kiezen.
Zo rijd ik Ouderkerk aan de Amstel binnen. Een weg evenwijdig aan de Amstel helpt mij het stadje binnen te komen. Veel uitspanningen zie ik. Ze pronken met hun leeftijd, sinds 1647 zegt Brasserie Paardenburg. Een groep ballen bralt op het terras met een aardappel in de keel over hoe geweldig het hier is. ‘Het is een geweldig dorpje’, zegt de jongeman met het rode haar tegen de man met de bril.
Ze genieten allebei een aantrekkelijke bonus op hun werk en staan nu met een drankje aan een hoog borreltafeltje. Naast hen staat een vrouw in mantelpakje, ze kijkt lodderig uit haar ogen. Haar voeten drukken haar hoge hakken zijwaarts naar de grond. Ze leunt daarom extra op het borreltafeltje.
De brug over naar het centrum. Aan de andere kant passeert een jonge moeder mij. Het zitje achterop haar fiets is leeg. Ook hier een Kruidvat en een Primera.
Ik kom bij de Hervormde kerk, een achttiende eeuws godshuis. Het staat verstopt tussen de hoge bomen. Om de grote koningslinde staat een bankje helemaal in het rond. Ik ga er even op zitten. Het uitzicht op de Joodse begraafplaats. Hier werden de Portugese Joden begraven. Een grote herdenkingsplaat herinnert hieraan, erachter liggen de graven.
Ik eet de koude pannenkoeken van gisteren op. Een man komt aangelopen met een fiets aan zijn hand. Hij is al wat ouder en heeft niet veel haar meer op het hoofd. Hij kijkt aandachtig naar de dame die hem passeert. Haar billen bollen vlak langs hem heen. Zijn hoofd volgt haar achterste tot ze de hoek om is, voorbij het museum van Ouderkerk aan de Amstel.
Nescio vertelt in zijn Natuurdagboek over de kastanjebomen rond de kerk. De man passeert de bomen en gaat aan de andere kant van de koningslinde zitten. Ongetwijfeld van de kroning van Wilhelmina of bij Juliana geplant. Uit het plastic tasje dat hij in zijn hand vasthield, grabbelt een puzzelboekje en slaat het boekje open.
De kruiswoorden vormen onder zijn pen. De wind ritselt de antwoorden door de bladeren. Ik probeer voor de derde keer mijn huid met zonnebrand voor de zon te behoeden. Het helpt weinig voel ik. Vooral op mijn benen heb ik een branderig gevoel.
Ik laat mij heerlijk afleiden op mijn fietsrit: het Gezellenhuis. De tegeltjes met de naam boven de deur zien er indrukwekkend uit. Het pand verkeert in vervallen staat. Zeker de achterkant van dit rijksmonument die het midden houdt tussen een schuur of een glazen kas waar dan wel dakpannen op zitten. Of de achterkant van de katholieke kerk met tegenlicht.
Ik maak overal een foto van. Mijzelf voor het water en de hervormde kerk. De foto wil niet naar internet. Ik laat mijn mobieltje aan en stop hem in de tas. Wie weet verschijnt het toch nog op facebook.
Morgen verschijnt het laatste deel van deze fietstocht door de polder: Abcoude. Lees ook de eerdere delen van deze fietsrit:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten