Mag je zomaar een stuk in een boek overslaan? Van nature ben ik geneigd een boek te openen en bij het begin te beginnen. Een boek hoort nu eenmaal bij het begin te beginnen. Waarom zou je dan ergens halverwege beginnen?
In mijn nieuwsgierigheid sla ik het boek weleens wat verderop open en begin gewoon daar te lezen. Zonder personages goed te kennen of het eerdere verhaal. Dan laat ik me meeslepen door wat er staat. Soms slaagt het en lees ik voor ik het weet de bladzijde uit. Andere keren dan kom ik die bladzijde niet door. Soms is dat het signaal dat het boek dat ik lees niet geschikt is voor mij. Dan moet ik niet meer doorlezen.
Is het erg als je een stukje niet leest? Nee, helemaal niet. Je kunt altijd nog terugbladeren en het stuk lezen dat je overgeslagen hebt. Soms merk ik ook dat mijn gedachten er niet helemaal bij zijn. In vroeger tijden begon ik dan weer opnieuw. Nu lees ik gewoon door en merk wel of ik belangrijke informatie heb gemist. Afdwalende gedachten horen ook bij lezen. Ze maken onderdeel uit van het leesproces. Ik kan er dan alleen maar extra van genieten.
Maar ik kan mij niet een boek voor de geest halen waarvan ik grote gedeeltes overgeslagen heb. Meestal begin ik zelfs een verhalenbundel braaf van voren af aan. Dat hoort nou eenmaal. Een goede schrijver denkt na over de volgorde waarin hij zijn verhalen presenteert. Net als dat een goede dichter een bepaalde ordening in zijn gedichten aanbrengt. Het is een organische eenheid en niet en hap-snap-gebeuren.
Soms moet je delen overslaan in een boek. Je kunt niet alles begrijpen. Dan moet je het boek naar je hand zetten. Dat is jou recht als lezer. Waarom moet je slaafs de ‘bedoelingen’ van de auteur volgen? Het boek is van jou en jij mag ermee doen wat je wilt. Als je het achterstevoren wilt lezen, dan lees je het achterstevoren. Sla je een hoofdstuk over, dan sla je een hoofdstuk over.
Lees het boek eens totaal anders: eerst het eerste hoofdstuk, dan het laatste, dan het voorlaatste, dan het tweede tot je de hoofdstukken naast elkaar leest.
Niet dat ik het vaak doe. Ik lees meestal braaf van voren naar achteren. Ik doe dat uit gewoonte en misschien ook wel respect voor de schrijver en het verhaal. Maar veel verhalen laten zich op verschillende manieren vertellen. Het begin is niet altijd het begin, maar juist het einde of andersom.
De kracht van het verhaal is dat je overal kunt binnenstappen zonder de essentie te verliezen. Dan maakt het niet uit waar je begint of je een stuk overslaat of gewoon het hele verhaal chronologisch leest.
Dit is het antwoord op vraag 28 van het blogproject #50books van Petepel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten