We gaan nu echt naar het Zuiderzeemuseum. Zondag zijn we uitgeweken naar het Museum Schokland omdat de dijk naar Enkhuizen was afgesloten vanwege een ongeluk. Nu worden we gehinderd door werkzaamheden op de dijk.
In Lelystad ligt onze route al opengebroken. Er zijn plotseling werkzaamheden op de weg naar de Houtribdijk. We moeten zonder omleidingsborden de weg zien te vinden. En dat is lastig in Lelystad. Zelfs bij omleidingen met borden verdwaal ik in Lelystad.
Het valt mee en op de dijk naar Enkhuizen staan we af en toe stil om het verkeer van de andere kant voor te laten. Verder geuren we verse teer en rijden stapvoets langs pionnen en verkeersregelaars. De zon schijnt al warm op dit tijdstip. De blazers blazen op stand 4 en de radio zingt vrolijke vakantiemuziek. Nog even en we zullen er zijn.
‘Als jullie opschieten, halen jullie de boot naar het museum nog’, zegt de vrouw bij het loket. Een boot vaart ons over naar het museumeiland. We varen door de haven van Enkhuizen en maken een scherpe bocht naar het stukje opgespoten land. De drie kalkovens al duidelijk zichtbaar. Ze doen denken aan de haven bij Huizen, waar dit soort ovens staan. Hierin worden schelpen tot kalk verwerkt.
Bij het binnentreden van het dorpje kom je gelijk in de sfeer van de Zuiderzee. Huizen staan dicht op elkaar. Nauwe steegjes tussen de huizen en mooi uitzicht op de gemeenschappelijke moestuin van de huizen. Sommige deuren staan open, daar treed je in een wereld binnen die helemaal ingericht is naar een bepaalde tijd, zo rond de eeuwwisseling tussen de 19e en 20e eeuw.
De geur van petroleumstelletjes waar de koffie op wordt warmgehouden. Het begin van de avondmaaltijd al staat te pruttelen. Een geur van gebakken spek, met uiringen en aardappels die koken. Het ruikt als bij mijn overgrootvader. Ook daar liepen we achterom en roken het petroleumstelletje waar de middagprak op stond te pruttelen. Een spruitjeslucht zoals sommige mensen het noemen. De geur van het verleden.
Doris is gekomen voor de touwen. Ze wil dolgraag zelf een springtouw draaien van vlastouw. Een flinke rij staat al bij het kraampje, maar ze wacht geduldig en heeft de juiste melange aan kleuren in gedachten: geel met paars. Het grijzige touw krijgt een paar woldraadjes geel en paars in zich. Ze draait aan het wiel. Daar komt een stevig stuk springtouw tevoorschijn.
De stoomfluit van de fabriek klinkt: het is twaalf uur. Iets verderop lunchen we de meegebrachte broodjes. Een groepje kauwtjes kijkt ons verlekkerd aan. Dat lusten ze ook wel, een paar kruimels van het brood. Beneden ons in de nagebouwde polder roken palingen en haringen. Inge heeft een lekker toetje.
Dan lopen we het stadje in. De sfeer blijft en beetje van rond de eeuwwisseling. Een hoog Dik Trom-gehalte of de verhalen van de Kameleon. Een stadje met een smid, een kaasboer, een slager, en koetshuis. Of de stomerij, waar de kleren worden gewassen door een stoommachine aangedreven.
Vergeet het postkantoor en de school niet. Alleen mis ik het huis van de veldwachter. Wel de sfeer van stadjes als Harderwijk en Elburg. Een hele straat bevat woonboerderijen uit Harderwijk. Wat ze in Harderwijk sloopten, staat hier. Net als dat Elburg veel van dit oude behouden heeft.
We krijgen een schrijfles in het dorpsschooltje. Het is indrukwekkend om de letters voor mij te zien die ik zelfs leerde. In mijn jaar keerde de scheve letters terug, de woorden die je in één haal kon opschrijven. Hier met de kroontjespen is het nog moeilijker: met dikke en dunne lijnen. Ik bak er even weinig van als eerst. Het rondje van de ‘k’ en de ’t’ slibben dicht met inkt. Net als dat de ‘q’ veel te ver naar beneden doorloopt.
Nog een hap Enkhuizer krentenmik, klederdracht aan/uit en een klompenbootje om thuis te maken. We gaan weer naar huis. Niet voordat we op de terugweg de kringloopwinkel van Enkhuizen nog snel aandoen. Wat een grote winkel staat hier in de oude kassen. De temperatuur is niet ideaal voor boeken. Alle boeken die er liggen zijn droog en ruiken muf. Maar de prijs is verleidelijk. Ik ga weg met een flinke stapel boeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten