28 juli 2013

Lezen in de vakantie - #50books

image

Natuurlijk lees ik in de vakantie. Of ik meer lees dan anders, ligt aan de vakantie en aan de innerlijke rust. Vorig jaar was ik een dagje vrij op camping De ruimte bij Dronten. Daar genoot ik van het dagje zon en van De kus van Jan Wolkers.

De kus

De kus is een prachtig verhaal over een militair die gevochten heeft bij de politionele acties en naar Indonesië gaat met een groepsreis. Het boek viel al in een cyclus aan boeken die ik aan het lezen was. Ik las de hele dag door terwijl Doris op de camping speelde. Het boek was dezelfde dag uit.

In aanloop voor deze vakantie was ik al druk aan het lezen in de reisverhalen en treinverhalen van Paul Theroux. Na De oude Patagonië Expres volgende Het drijvende koninkrijk en China, per trein. Van deze boeken wil ik ook treffende blogs schrijven. Dat vermindert de schrijftijd voor andere stukken.

Ook omdat ik deze vakantie thuisbleef en andere dingen deed. En je kunt niet alles. Ook las ik andere boeken, zoals De man met de witte das van Godfried Bomans en delen uit Nescio’s Natuurdagboek.

Kinderjaren van Jezus

Dan wachten er twee boeken al langere tijd om gelezen te worden. Het eerste boek is Coetzees De kinderjaren van Jezus. Ik wil dit bespreken voor het Zuid-Afrikaanse Litnet. Het lezen van dit boek komt maar niet van de grond. Het lag al in mijn voornemen om het voor de reeks Theroux-boeken te gaan lezen. Ik kom niet in het verhaal, ook omdat het misging met de bezorging van het boek. Het werd nooit bezorgd door meneer PTT-post. Zodoende leen ik het boek nu van de bibliotheek.

De afvallige

Het tweede boek dat ik ook voor Litnet wil lezen, is Jan van Akens laatste historische roman De afvallige. Het laatste boek is een dikke pil die goed gelezen kan worden tijdens een vakantie. De afvallige ligt er als een begeerlijk snoepje.

image

Ik las Jan van Akens Valse Dageraad terwijl ik door Oost-Nederland fietste in 2001. Na die vakantie leerde ik een meisje uit Almelo kennen. Ik droeg het boek in Apeldoorn in mijn hand als herkenningsteken bij ons eerste afspraakje op 9 september 2001.

Misschien dat ik er daarom ook nog niet aan durf te beginnen. Het ziet er net zo veelbelovend uit als dat andere boek van Jan van Aken. Gelukkig is een boek oneindig houdbaar en dat kun je van het heerlijke chocolaatje dat ik maar niet durfde opeten, niet zeggen.

image

Dit is het antwoord op vraag 29 van het blogproject #50books van Petepel. Voor een overzicht van mijn antwoorden op Peters vragen: #50books.

Geen opmerkingen: