Ik ben in Delfshaven geboren en de historische tramrit voert precies naar dit stadsgedeelte. We rijden eerst naar de Euromast en van daar naar Delfshaven. We komen via de Pelgrimstraat en zien de wielen van windkorenmolen De Distilleerketel draaien. Iets verderop ligt de Pelgrimvaderskerk, de kerk waar ik gedoopt ben.
Het bouwwerk met de voorzijde die meer aan een achttiende eeuws grachtenpand doet denken dan aan een kerk. Het is iedere keer weer een belevenis als je de brug oploopt over de Schiedamseweg. Dan zie je de Aelbrechtskolk liggen met de kerk, de pakhuizen en koopmanshuizen. Dat is Delfshaven.
Ik ben in die kerk gedoopt. Helaas kon ik Doris niet het doopvont laten zien dat op de rand van de dooptuin hoort te staan. Wel bekeken we in een zaaltje achter de kerk naar een documentaire over de kerkgeschiedenis. Het accent van die geschiedenis ligt op het vertrek van de pelgrimvaders naar Amerika. Niet met de Mayflower, waarmee ze wel in Amerika aankwamen, maar met de Speedwell.
In Southampton zou de Mayflower zich bij dit scheepje voegen, maar de Speedwell was ondanks zijn naam niet in staat de overtocht naar Amerika te wagen. Vandaar dat de ‘founding fathers’ van Amerika de Mayflower verkozen om over te steken.
In mijn puberjaren ben ik nog af en toe in Delfshaven geweest. Niet alleen op een zondagmiddag nadat ik bij mijn opa en oma was geweest en helemaal alleen naar deze kerk ging als vijftienjarige. Later studeerde een vriend van mij in Rotterdam. Hij woonde op kamers in de straat waar ik geboren ben, de Hooidrift en ging naar de Pelgrimvaderskerk. Ik ben een paar keer met hem meegeweest en hoorde daar de net benoemde dominee De Jong.
Nu geniet ik van de herkenning en het mooi opgepoetste Witte-orgel. Het ziet er veelbelovend uit, maar we wachten het concert met verzoeknummers niet af. We willen verder met de tram. Eerst eten we nog een ijsje bij de ijssalon recht tegenover de kerk. Terwijl we likken zien we een historische tram over de brug rijden. We moeten niet te lang wachten, de volgende komt snel. Volgens de dienstregeling om 15.07 uur.
Dat er van die dienstregeling weinig klopt, ontdekken we de halte. De tijd verstrijkt maar de historische tram blijft weg. We staan drie kwartier te wachten als om 15.45 uur de tram aan komt rijden. We hebben voor hem wel twee historische trams gezien, één in tegengestelde richting, maar beide trams zijn verhuurd aan anderen.
Dit verslag is onderdeel van een dagje trammen in Rotterdam. Lees het eerste en tweede deel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten