In Dark Star Safari verzet Paul Theroux zich tegen de reizigers Afrika aandoen voor een safari langs de wilde dieren. De bestemming die schrijvers als Hemingway (aan wie Paul Theroux een bloedhekel heeft) of Kaki Gallman aan Afrika gaven. Die boeken werken alleen maar op de lachspieren, vindt Paul Theroux. Ze geven een totaal verkeerd beeld van Afrika.
| Zelfs toen ik in Afrika woonde en werkte, beschouwde ik safarigasten als fantasten die naar de tamste delen van de bush trokken in busjes met zebrastrepen, met picknickmanden vol chic eten. (206) |
De safarigasten tonen verder geen enkele belangstelling voor Afrika. Voor hen bestaat het continent enkel uit de grote vijf: buffel, leeuw, luipaard, neushoorn en olifant.
Toch vindt Paul Theroux dat hij het mee moet maken. Daarom verblijft hij een week lang bij een groot wildreservaat in Zuid-Afrika om het wild te zien en de safarigasten van dichtbij mee te maken.
Aan het eind van zijn verblijf kan hij niet anders concluderen dat het heerlijk was. Het was er veilig en harmonieus, zonder conflicten en hongersnood. Bovendien was er vrijwel geen Afrikaan. Het was dus nauwelijks Afrika.
De safari die Paul Theroux maakt is anders. Bij hem is alles Afrika. Het hele boek is vervuld van Afrika. Alleen de wilde dieren komen even langs. Ze krijgen een rol zoals het hoort: aan de periferie van het verhaal.
Paul Theroux: Dark Star Safari, Een reis van Caïro naar Kaapstad. Oorspronkelijke titel: Dark Star Safari. Vertaald door Tinke Davids. Amsterdam/Antwerpen: Uitgeverij Atlas, 2003. ISBN: 90 450 1056 9.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten