Een kaal landschap vol met betonnen staketsels. Dat zie je ook wel vanuit de auto, maar bij het fietsrondje dat ik maak, kun je het wat van dichterbij zien. Wat een bedrijvigheid op dit stukje land tussen Naarden en Muiden, waar de A1 en A6 samenkomen. Het oogt vooral kaal, dor en leeg.
Het zand ligt overal. De bandensporen lopen er doorheen. Iets verderop is een dijkje gemaakt van zand. De pomp trekt het water mooi weg en je ziet in 1 oogopslag hoe groot het verschil in waterpeil kan zijn.
De boog aan de Gooise kant van de A1 naar de A6 is al heel ver gevorderd. Het verkeer kan binnenkort over de nieuwe fly-over rijden van Naarden naar Almere. Hij ligt enkele honderden meters af van de oude, kortere boog en vermijdt met deze nieuwe ligging elke vorm van inmenging met de brede boog die verderop gebouwd wordt.
Het huis dat nog altijd tussen alle constructies staat, lijkt kansloos. Hier is een mens niet meer in staat om te wonen, tussen al het gemotoriseerde verkeer dat met hoge snelheid boven, voor en achter voorbij dendert. Het is een kansloze exercitie.
Overal steken palen en kolommen uit de zandheuvels. Ze zullen zo de betonnen wegen dragen en hun schaduwen over de grond trekken. De kunstgrotten kom ik verderop tegen als ik Almere binnenrijd. De tunnel onder de A6 is 3 keer zolang geworden lijkt het. Ik fiets door een duister gat naar huis. Het licht aan het einde van de tunnel geeft nog hoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten