Houden ze in het nabijgelegen Elspeet op zondag rustdag, wij doen het vandaag op maandag. Vanwege de verwachte warmte zijn we een dagje doorgefietst, want eigenlijk ben je na 3 dagen fietsen best toe aan een dagje rust.
Je doet op zo’n dag niet meer dan een beetje hangen,koffie drinken en zwemmen in de speelplas. Dit water wordt natuurlijk gezuiverd door een flinke rietkraag.
Het is een mooie camping De Paasheuvel. Bij aankomst was de receptie dicht, maar ik mocht het noodnummer bellen. We mochten ons installeren op het trekkersveld De boomgaard. Dat is een groot grasveld in het uiterste puntje van het grote complex hier. Naast kamperen, kun je ook huisje huren en logeren hier grote groepen, waaronder kindervakantiekampen.
Op ons veld werden we welkom geheten door de pater familias van de boomgaard. Een man die naar eigen zeggen hier meer dan 30 kampeert. Hij heeft de hoogtijdagen gekend waarbij het hele veld van wel 3 voetbalvelden groot stond volgebouwd met tenten. Nu zijn slechts 4 plekken bezet. Er meer dan genoeg ruimte voor ons. Het is zo lastig kiezen waar je gaat staan.
Volgens de ‘veldoudste’ zou de campingeigenaar willen stoppen met het particulier kamperen omdat er geen eer meer in te behalen valt. Volgend jaar zou het dan ook niet meer mogelijk zijn om op de Paasheuvel te kamperen. De veldoudste ziet het met lede ogen aan. Volgens hem is het kamperen op zijn retour. Al die mensen die hier vroeger zaten zitten nu met een ‘all inclusive’ in Turkije.
Ik weet niet of hij gelijk heeft. Misschien is de behoefte aan grootschalig kamperen voorbij. Ik zie voor deze camping vele mogelijkheden, maar veel mensen laten zich afschrikken door het onzekere weer. Ik merk al fietsend dat het weer helemaal niet slecht hoeft te zijn. We hebben het heel aardig droog gehouden tot nog toe.
De temperatuur is zeer aangenaam op de fiets, dus een kampeerder zou hier heerlijk aan zijn trekken kunnen komen. ’s Avonds bij het kampvuur komen dr verhalen over de man uit Lelystad die hier op de eerste dag van zijn fietsvakantie terechtkwam en met zijn gezin niet meer is verder getrokken. ‘We moesten ze zelfs naar huis rijden omdat ze zoveel meer hadden dan toen ze vertrokken.’
Die mooie dagen zijn voorgoed voorbij. Nu moeten we een eind lopen naar de toiletten. De kleine boompjes op het veld staan er schriel bij en ook voor de verouderde speeltoestellen tellen de laatste dagen.
Ik vraag me dan alleen af waar se gebleven zijn. Die familie uit Lelystad die niet meer verder trok en de gezinnen die leerden kampvuurtje stoken. Voor de veldoudste zijn alleen de verhalen er nog. Hij houdt vol met zijn vrouw die hier al sinds haar jeugd komt. ‘Ze is hier zo’n beetje verwekt.’ Hij staat hier het hele seizoen met een immense legertent en zijn grote kasteelhond die in een eigen iglotentje slaapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten