Het valt mij nog altijd op. Als ik terugkom van vakantie ziet de omgeving waar ik woon er heel anders uit. Het gras oogt groener, de bomen hebben vollere bladeren en de bramen zijn rijp.
Eigenlijk is het doodzonde dat je in de mooiste maanden van het jaar op vakantie gaat. Juist dan staat je woonomgeving er zo mooi bij. Laat de natuur zich van haar mooiste kant zien en is de wereld eventjes het paradijs.
Toen ik jong was en terug kwam van een paar weken verblijf op een ander plekje van deze wereld, viel het mij onmiddellijk op. De tuin zag er anders uit dan ik haar had achtergelaten. Het huis rook anders van binnen en de kleuren in de straat waren feller dan ik mij kon herinneren.
Ik ben nu slechts een weekje weggeweest, maar ook nu zie ik hoe het park in mijn afwezigheid weer een stukje mooier is geworden. In de winter lijken deze veranderingen niet te spelen.
Het is vooral een zomers gebeuren, lijkt het. Al kan het voorjaar ook binnen een paar dagen doorbreken of laat de herfst de bomen van groen naar geel kleuren. De zomer grijpt het meest intens met kleuren en geuren om zich heen. Net als dat het weer zeer veranderlijk kan zijn, zoals de zomerstorm van 2 weken terug wel laat zien.
In de ochtend blijft het dauw nu heel mooi liggen op de bloemen en grassprieten. Ik geniet van deze ogenschijnlijk kleine verandering. Ook zie ik hoe de lichtval veranderd is sinds vorige week. De bomen verspreiden het licht heel breed en geven het park meteen een andere kleur.
Dat is wat Martin Bril ook bedoelt met het genieten op de millimeter. Steeds hetzelfde rondje lopen laat je de kleine geheimen zien die je niet ziet als het nieuw voor je is. Ik merk het nu ook weer: ik zie dingen die ik bij de fietsrit helemaal niet zag.
Ik was bij het fietsen met hele andere dingen bezig dan nu. Ik ben nu weer met het jaargetijde bezig, de kleuren en de geuren. De totale beleving van het landschap en de natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten