De bramenoogst in mijn achtertuin valt dit jaar nog tegen, daarom rij ik naar de Lepelaarplassen om te kijken of ik er daar wat meer kan vinden. En ja hoor. Iets voorbij de vogelkijkhut vind ik ze: de bramenstruiken met ontelbaar veel rijpe vruchten eraan.
Dan word je bevangen door een plukkoorts. Wat een bramen. Overal rijpe exemplaren. Sommige helemaal vol en opgeblazen, andere iets compacter. Juist die mix van vruchten maakt de jam die je ervan maakt goddelijk.
Voor je er erg in hebt, ben je bijna 1,5 uur aan het plukken. En alle meegenomen zakjes zijn overvol met bramen. Onderin vormt zich al een laagje sap. De emmertjes die ik bij me heb, werken ontzettend goed bij het plukken.
Dat je af en toe de brandnetels voelt prikken of een doorn ergens anders in je huid steekt, neem je voor lief. Al die rijpe bramen in het zakje. Wat een prachtig moment is dit.
En ik kan niet stoppen. Telkens neem ik mij voor dat dit het laatste emmertje is, maar als het emmertje vol is, dan hangen overal rijpe vruchten. Het is zonde om deze te laten hangen. En een potje jam extra kan echt geen kwaad.
Zo kom ik thuis met 4,5 kilo bramen. Gelukkig hebben we nog wat pakken geleisuiker in huis om jam te kunnen maken. Normaal doet Inge dat altijd, maar ik besluit om mijzelf deze kunde ook eens aan te leren. Voor ik er erg in heb, sta ik te roeren in 2 kilo bramen en oog ik als een tovenaar die zijn toverdrank bereidt.
Het resultaat is 24 potten bramenjam in alle maten. Voor de laatste 5 potten heb ik de bramen die ik van mijn moeder kreeg en onze eigen bramen met de halve kilo wilde bramen vermengd. De potjes trekken allemaal vacuum. Zo kan ik weer heerlijke boterhammen met bramenjam meenemen naar mijn werk.
En het eerste broodje bramenjam smaakt inderdaad goddelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten