Paul Theroux heeft mijn aandacht gekregen door zijn prachtige treinreizen. Ik las ze allemaal, De grote spoorwegcarrousel, De oude Patagonië-expres, China, per trein , De grote spoorwegcarrousel retour en de vele boeken waarin de trein een iets minder prominente rol speelt waaronder zijn beide reizen door Afrika.
Niet trein maar auto
In zijn laatste reisboek Het diepe Zuiden reist hij niet meer trein maar per auto. Een verrassende keuze omdat hij in zijn treinboeken zo afgeeft op het reizen per auto. Hij houdt van de trein waarin hij onderweg naar buiten kan kijken en in gesprek is met zijn medereizigers. De verhalen onderweg trekken hem zo aan. Dat zou je in de auto niet kunnen. Of toch wel.
Vanzelfsprekend geeft hij in zijn reisboek een toelichting op de keuze voor de auto. Hij doet dit als hij op het treinstation van Brookshaven. Hij is gewend geraakt aan de luxe van de auto, het kunnen rijden en gaan wanneer hij wil. Bovendien is het spoorwegnet in het Zuiden van de Verenigde Staten ‘fragmentarisch’, maar beschikt dit deel van Amerika wel een goed wegennet.
Hij concludeert het uiteindelijk ook aan het einde van zijn boek:
| Voor het eerst reed ik helemaal zelf. Wat de ervaring zo voortdurend tot een genoegen maakte, was dat ik in mijn auto nooit die onvolkomenheid van een vlucht ervoer, nooit dat gedrang en die bevelen op een vliegveld, dat opstijgen of het schokken van een trein waar je maag van omdraait, maar alleen het gezoem van banden, langsschietende lantaarnpalen of bomen, de makkelijke ontsnapping, het geleidelijke vrijkomen van een lange weg die zich ontrolt als een rivier, als de Oude Man zelf. (503) |
Ideaal vervoermiddel
Buiten het feit dat de auto een ideaal vervoermiddel is voor de oude man die Paul Theroux is. Hij weet via de tweebaanswegen en haar parkeerplaatsen nieuwe mensen te ontmoeten. Bijna benadert hij de gesprekken die hij in zijn andere boeken in de trein voert. Nu staat hij op een parkeerplaats, bezoekt een wapenbeurs, een kerkdienst, de kapper of hij eet iets in een restaurant met ‘Mom’s’ in de naam.
Gelukkig houdt hij wel de oude vertrouwde argwaan vast voor het reizen per vliegtuig, maar de trein stapt de oude man niet meer in. Hij kiest voor de luxe van zijn auto. Daarmee creërt hij een uniek boek binnen zijn reisboeken: een tocht per automobiel door de Zuidelijke staten van Amerika.
Paul Theroux: Het diepe Zuiden, Vier seizoenen op tweebaanswegen. Met foto’s van Steve McCurry. Oorspronkelijke titel: Deep South. Nederlandse vertaling: Miebeth van Horn. Amsterdam/Antwerpen: Uitgeverij Atlas Contact, 2016. ISBN: 978 90 450 3051 7. Prijs: € 34,99. 508 pagina’s. Bestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten