Ik zocht hem en miste zijn nieuwsgierige en enigszins dulle blik. Ik tuurde het aquarium langs, maar vond hem niet meer. Nog even doken mijn ogen naar beneden en daar vonden ze hem. Hij lag op zijn kant tussen de steentjes en plantjes van de bodem. Eén oog staarde mij zonder leven aan. Het kogelvisje is dood.
Samen met Doris keek ik zojuist nog even naar de vissen. 'Kokeltis' vroeg ze. Maar hij is er niet meer. 'Nee, het kogelvisje is dood', gaf ik als antwoord. 'Kokeltis toot?' Ja, knikte ik. Ik voelde een zachte snik opborrelen.
Eigenlijk ben ik best een beetje verdrietig. Al was hij na één dag in ons aquarium vegetariër geworden, zijn nieuwsgierigheid en wapperde vinnetjes hadden iets heel schattigs. Wel jammer dat hij er niet meer is, want Doris is niet de enige die hem mist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten