De muren krijgen niet alleen thuis een sausje. Op mijn werk ruikt het de hele week al naar verse kalk. Het is een frisse geur, die vaak ook iets als opruimen en schoonmaken betekent. Een lucht die goed past bij deze tijd van het jaar.
We mogen kiezen uit vier kleurtjes: geel, blauw, groen en bruin. De vloerbedekking wordt ook vernieuwd. Binnenkort ligt overal groen gevlekt marmoleum op de grond. Het geluid de rollende bureaustoelwieltjes zou hierop heel hinderlijk klinken, zo ving ik in de wandelgangen op.
Tijdens de koffie het onderwerp maar eens aangesneden. 'We moeten dat bruin doen', vond ik. Ons hoofd wil eigenlijk dat de hele afdeling dezelfde kleur op de muren laat kalken. 'Dat geel is te licht en het blauw en groen staan niet', vervolgde ik stellig.
Zoals een goed hoofd betaamt, liet ze zich niet direct overtuigen. Ze ging even later kijken in de verschillende kamers die het nieuwe kleurenpalet toonden. Ze kwam heel stellig terug. Inderdaad, het moet bruin worden.
Ik vertelde bij het koffie drinken over de kleurenleer van de schrijver Goethe. Elke kleur vertegenwoordigt een bepaalde gemoedstoestand. Voor elke gemoedstoestand had Goethe een eigen kamer, die de kleur van die gemoedstoestand bevatte.
Het riep een herinnering op bij één van de aanwezigen. 'Ja, ik had een keer een rood colbertje aan bij een sollicitatiegesprek.' 'Een ben je het geworden?' vroeg ik, terwijl ik het antwoord al wist. 'Nee, maar ik las pas later dat je nooit iets roods moet aantrekken als je een sollicitatiegesprek hebt.'
Ik ben benieuwd wat een bruine kamer met je doet. In de loop van februari zijn onze kamers aan de beurt. Tot die tijd kunnen we speculeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten