Het hangt als het zwaard van Damocles boven je hoofd. De hele dag stel je het uit, maar het moet gebeuren. De verf van het dakraampje op zolder moet worden afgekrabd en het hout moet in de grondverf worden gezet.
Dat ik eerst hardloop, daarna uitgebreid op internet surf en eerst nog een hapje eet, is puur uitstelgedrag. Het karweitje drukt op de zaterdag als een onvermijdelijkheid. Daarom tegen drieën ging ik naar boven om pas nu de boel in orde te hebben.
Toch had ik verder willen zijn en voerde ik daarboven een gevecht tegen de tijd. Straks wacht de visite op een spel en daarvoor moet Doris naar bed. Kortom, druk genoeg en eigenlijk mag ik best blij zijn dat de boel in de grondverf staat. Dat ik ook het gewone raamkozijn had willen schilderen en ook de radiator erbij, is jammer.
Dat zwaard wacht morgen op mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten