Volgens de weerberichten zou het droog blijven vannacht. Daarom stond het dakraampje op zolder open. De wind zou de grondverf droog waaien en ik zou vandaag weer lekker verder kunnen schilderen.
Het liep allemaal anders. Doris maakte ons vannacht wakker met opnieuw oorpijn en ik keek naar buiten. De regen viel in de sloot, eerst aarzelend, maar het ging steeds sneller. Eerst poogde ik nog wat met een stukje vuilniszak toe te dekken, maar dat hielp op een zeker moment niet meer.
Ik moest het raampje er in het holst van de nacht inhangen. Ik stond moe en wankel op de huishoudtrap om het zware ding op te hangen. Eindelijk daar hing hij. De regen kletterde tevreden op het glas.
Toen ik een uurtje later naar de wc ging, was het droog. Nu vraag ik mij af of mijn nachtelijke escapade echt nodig was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten