Het begint wel een vertrouwd beeld te worden: het stemhokje. Binnen een jaar tijd mocht ik voor de derde keer de school van mijn dochter betreden om een keuze in 1 van de 4 hokjes aan te vinken. Achter de tafel zaten de bekende dames, die voor mij zo vertrouwd beginnen te worden. Eigenlijk heb je helemaal geen paspoort of rijbewijs nodig om je keuze te maken. Ze kennen mij heus nog wel van de vorige keer.
Het riep bij mij wel de vraag op waar ik het allemaal voor deed. Je moet eens in de 4 jaar voor provinciale staten, de gemeenteraad en het Europees parlement. Je geeft ze eens in de 4 jaar een volmacht om voor je rechten op te komen en kan daarna 4 jaar achterover leunen en zien wat er echt gebeurt. Het pluche is verleidelijk en de leuke banen zijn na verkiezingstijd voor het opscheppen. Groenlinkser Liesbeth van Tongeren meende laatst nog dat het beeld van politici als zakkenvullers onterecht was.
Ik geloof eerder dat een uitzondering een regel bevestigt, maar het lijkt steeds lastiger om politici kritisch te volgen en aan te spreken op hun daden. Dan kan ik teleurgesteld zijn als een gekozen parlementslid aan het begin van de vierjarige termijn stopt omdat ze er genoeg van heeft. Hoe kun je zeggen aan het begin van de termijn dat je tijd erop zit?
Voor het eerst liep ik vandaag het stemhokje uit en leek ergens de PVV-kiezer te begrijpen. Zou je als je jarenlang op een partij hebt gestemd en iedere keer merkt dat ze lak aan je hebben, bezig zijn met hun eigen sores en eigen werkelijkheid, nog de moeite nemen om opnieuw op die partij te stemmen? Volgens mij kan het merendeel van de PVV-stemmers de hele islam-discussie weinig schelen. Ze zijn gewoon de politiek zat. Ze zijn het gekrakeel over komma’s en punten beu. Ze willen gewoon duidelijke taal.
Het probleem bij de PVV is dat de taal duidelijker is dan de daden. Ook hier spreekt de leider een eigen werkelijkheid, maar de taal wekt hoop en verwachtingen. De taal van beledigen en effectbejag. Het is ook een taal, niet mijn taal, maar ik kan voorstellen dat mensen hier hoop op vestigen. En als mensen de hoop vestigen op iemand die deze taal spreekt begint de angst te overheersen.
Tegelijkertijd vindt er achter de schermen de vorming van een nieuwe elite plaats. Ook de PVV ruikt de macht. Ze zouden na het incident met ‘Hero Drinkman’ nooit meer in Nieuwspoort verschijnen volgens Wilders. Er zat alleen maar linkse pers en daar heb je niks aan. Het gebeurt weer, maar je hoort er niemand over. In de achterkamers praten ze met collega’s van de CDA, VVD en zelfs de linkse rakkers van de PvdA. Het pluche lonkt ook naar de PVV, zo schreef de Pers deze week.
Waarschijnlijk doet macht dat met je: je komt verder af te staan van de mensen die je gestemd hebben en verlaat het idee dat je er zit voor heel veel mensen. Ik sprong op mijn fiets en vroeg me af hoe lang ik nog de hoop zou vasthouden op een betere toekomst. Misschien zit de dreiging niet in de PVV maar in de mensen die teleurgesteld zijn in de politiek. Ik denk dat dit een veel groter gevaar is voor de democratie dan de hele islam-discussie.
De troost is dan dat als alles blijft zoals het is en Den Haag zich koest houdt, de volgende verkiezingen pas in maart 2014 zijn, zoals de website uheefthetvoorhetzeggen.nl het even na 21 uur meldde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten