Teckel Sientje is niet meer. Teckel Sientje hebben we vanmiddag in laten slapen. We zaten er al een hele tijd tegenaan te hikken. We stelden het moment uit. Bij het kammen zondag zag ik dat het echt niet meer ging met haar. Ze was incontinent en haar ooit mooie vacht was veranderd in een chaos.
We hadden een afspraak gemaakt met een nieuwe dierenarts omdat we de vorige echt niet zagen zitten. Daar liepen we altijd met een dubbel gevoel weg. Het leek wel of ze van elk pijntje een behandeling wilden maken. Een chemokuur om het leven te rekken en de portemonnee te legen. Kortom, we waren er al 2 jaar niet meer geweest.
Ik voel me ontzettend goed geholpen vandaag door een allervriendelijkste dierenarts die de diagnose snel maakte. Volgens haar vertoonde ze enigszins dementerend gedrag. Dat idee hadden wij ook al enige tijd. Ze kon zo volledig doelloos door het huis strompelen. Haar mand was allang niet meer de veilige plek waar ze ging liggen.
Het was een afscheid waarbij het lijdend voorwerp niet in de gaten had waar het om ging. Ze liep rondjes rond de tafel en toen ze op de behandeltafel lag, bleef de onrust in haar. Pas bij de narcose kwam de rust in het lichaam. Bij de tweede spuit kwam de verlossing snel. Het verwonderde zelfs de dierenarts.
Dan denk je willekeurig aan alle overledenen. Dan hoor ik de danseres zeggen dat met dieren menselijker wordt omgegaan dan met mensen. Dieren krijgen een spuitje als ze uitzichtloos lijden.
Rust zacht Sientje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten