Van het station naar mijn werk is een heerlijke ochtendwandeling voor mij. Ik geniet van het begin van de dag. De bedrijvigheid inspireert mij. De haast van mensen krijgt van mij de aandacht. De wolkenhemel, de mooie lichtinval van het vroege tijdstip en ook de natuur die ik tegenkom.
Het is niet veel natuur, maar genoeg om van te genieten. Zo stond laatst op een morgen een prachtige aalscholver kunstig op een kunstwerk. In de vijver voor het Wis- en Natuurkundegebouw staat een groot geel gevaarte. Wat het voorstelt, weet ik niet, maar het is kunst. Dat zie je zo.
De aalscholver trok zich er weinig van aan. Hij liet zijn vleugels drogen in het ochtendzonnetje. Draaide zelfs een rondje waarbij de vleugels zachtjes trilden. Imponerend en tegelijk heel schattig.
Het deed mij denken aan een levend standbeeld. Levende wezens die kunst vormen. Ze proberen een historische persoon te verbeelden, of gewoon een raar fictief figuur. Ik zag hoe deze aalscholver onbewust veranderde in kunst. Zijn gedrag was natuurlijk even imponerend als violist die een mooi stuk van Bach speelt. Ook hij wachtte op applaus.
Het beste applaus dat ik hem kon geven, was deze foto. Terwijl het verkeer voorbij raasde, stond hij er. Statig, de vleugels wijd en 1 toeschouwer. Na het optreden gingen we allebei onze weg. Hij omhoog en ik om de vijver heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten