In plaats van de 2 treinstellen, rijdt vanmorgen slechts 1 dubbeldekker het station binnen. Ik moet een flink eind teruglopen. De dame die altijd in de eersteklas gaat zitten, loopt met mij op naar de ingang. Ik zoek een plekje ergens beneden in het voorste rijtuig van de dubbeldekker. De eersteklas-dame ben ik kwijt. Ze is waarschijnlijk een rijtuig verder gaan zitten.
Een vrouw die naast haar handtas zit, kijk ik indringend aan. Ze haalt het tasje dat op de plek naast haar ligt, zuchtend weg. Mensen zitten liever naast hun tas dan naast iemand anders. Ze schikt een stukje in zodat ik mij kan installeren.
Ze leest Harry Potter in het Engels, zie ik. Het boek is een beetje beduimeld zoals alle Engelse uitgaven van Harry Potter enigszins beduimeld zijn. Het schil zit hem in de kleur papier, het lettertype en de opmaak van de pagina. ‘Flight of the Fat Lady’ staat bovenin de pagina’s.
Ze slaat een bladzijde om kijkt mij woest aan. Ondertussen probeert ze haar boek aan mijn oog te onttrekken. Meelezers zijn vervelend. Het kost geen slijtage van je bladzijdes, maar het meekijken van iemand anders over je schouder is irritant.
Zo vlucht de dikke dame voor ik goed en wel de eerste regels van de bladzijde lees. Anders zou ik te weten komen wie de dikke dame is. En ik mag natuurlijk niet weten dat ’the Fat Lady’ een schilderij is. Daarvoor is Harry Potter van haar en van haar alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten