Vorige week holde ik door het Kromslootpark in de avonduren. De warmte van de dag steeg nog op van het asfalt op het fietspad. Achter het hek zag ik 2 mensen op een heuvel staan. Ze keken naar de schapen die voor hen graasden.
Tussen die schapen zag ik ineens de dieren staan waar het echtpaar waarschijnlijk naar keek: 2 lama’s. Een donkere en een lichte stonden daar te midden van die grazende schapen. Hun nekken rezen een eind over de wollen vachten heen. De eigenzinnig kop met lippen in een continue spuughouding tuurden de diepte in.
Ik stopte maar even en maakte van de gelegenheid gebruik een foto te maken. Mijn mobieltje gaat namelijk meer niet dan wel mee op mijn hardlooprondjes. Daarvoor vind ik de natuurgebieden rond Almere te weinig afgelegen. Je kunt er bijna niet verdwalen. Ook heb je met je mobieltje altijd bereik. Reden genoeg om het ding thuis te laten.
De ene lama dook ineen voor mijn foto en de andere liep snel weg. Hij vond dat ik te dicht naderde. De schapen bleven gewoon netjes staan en deden of er niks aan de hand was. Ik vroeg mij af wat de lama’s hier deden. Wie had de dieren hier neergezet. Bij mij leefde het idee dat hier alleen schapen en koeien liepen.
In het voorjaar had ik hier weliswaar 1 enkele geit gezien. Hij stond op een boomstronk en tuurde over het weiland heen. Ik moest aan de geit van Shaun the sheep denken. Het dier keek met eenzelfde eigengereidheid voor zich uit. Ik meende dat iemand het dier hier in de kleine uurtjes had achtergelaten. Genoeg van het gemekker, mocht het beest het met geblaat doen.
De lama’s konden hier natuurlijk op eenzelfde manier gekomen zijn. Toen ik er gisterochtend voorbij holde stonden er nog alleen maar schapen. Ze hadden beschutting voor de warme zon gezocht in de bossages. Alleen een heel mager schaap stond nog in de brandende zon met haar jong te grazen.
Van de lama’s geen spoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten