De bouwwerken verrijzen steeds duidelijker langs de snelweg. Nieuwe viaducten om de trits aan auto’s straks op te kunnen vangen vorderen gestaag. Het duurt niet lang voordat de eerste auto over de eerste nieuwe bouwwerken zal kunnen rijden.
Als ik onder het viaduct door rijd waar ik zojuist voerheen gereden ben, zie ik hoe het zand is meegesleurd door het water. In de zandheuvel is een dikke sleuf gegroeid waar het water een weg zocht naar beneden.
Ik stap op het zand en voel mijn voet wegzakken. Het vocht is nog lang niet weggetrokken en heeft er drijfzand van gemaakt. Wat verderop heeft het water heel mooi het zand veranderd in een vlekkenlandschap.
De weg is een lange tunnel geworden, omhelst door het beton van het viaduct over de weg heen. De grauwe massa maakt het tot een uitzichtloos hol waar de natuur ver te zoeken is.
Dan is het mooi om te zien dat het dalende water even een klein gebaar gaf, wie de sterkste is. Al weet ik dat de zandzakken vervangen zullen worden en het zand steen is geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten