Ik fiets naar de toren van de Lichtboog toe. Het carillon speelt en de muziek daalt als regen over mij heen. Het geluid van de klokken lijkt op zilver. Het streelt en tintelt de oren tegelijkertijd. Al vind ik het carillon hier in Almere Stad te licht klinken. Het mist de zwaarte die een beiaard net iets mooier maakt. Maar voor het idee is dit carillon meer dan goed.
Een man zit op een bankje voor het verzorgingstehuis. Hij rookt een sigaret en heeft een plastic tas naast zich neergezet. In het plastic tekent zich de vorm van een paar bierblikjes af. Het doet vermoeden dat hij hier ook zou hebben gezeten als het carillon niet speelde. Verderop bij de waterfontein zit een vrouw op een bankje. Ook bij haar vraag ik mij af of ze echt daar zit om naar de muziek te luisteren.
Ik fiets verder, rij langs de toren en kijk omhoog. Het klinkt mooi. De dalende toonladders maken het nog sterker tot een zilverregen. Het wordt vandaag echt bespeeld dat kun je horen. De gemeente vond de stadsbeiaardier overbodig. Het kon ook wel met een automatisch klokkenspel, vonden een aantal partijen. De tendens is natuurlijk al heel sterk om alles wat ook maar enigszins riekt naar cultuur af te schaffen.
Het zijn maar linkse hobby’s. Je kunt je geldt beter besteden aan het bouwen van nieuwe en bredere snelwegen, subsidiëren van luchthavens en redden van omvallende banken. Alsof dat geen geldverspilling is. Maar dat terzijde.
Gelukkig speelt vandaag het beiaard wel en het geeft de hemel gelijk iets moois. Net als dat het licht ietsje lichter wordt en het rumoer wat stiller. Ik betrap er zelfs de man op het bankje voor het verzorgingshuis op. Hij knikt vriendelijk naar mij.
Zonder beiaard zou hij dat nooit gedaan hebben. Daar ben ik zeker van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten