Is iets van waarde gratis? Soms verbaas ik mij erover dat mensen voor iets onbenulligs heel veel geld neertellen. Het voorwerp krijgt er wel waarde mee. Iedereen wil voor een dubbeltje op de eerste rij zitten, maar als iets gratis is, heeft het dan waarde?
Ik weet het niet. Het commentaar op de krant De Pers was dat het gratis was. Het was een perfecte krant, hele goede en gedegen artikelen, maar gratis. Dat het gratis was deed dus afbreuk aan de kwaliteit. Daarmee verdween de krant van het toneel. Iets dat gratis was, kon toch nooit goed zijn?
Een paar jaar geleden bracht ik een gedichtencyclus onder in een boekje en liet het als gratis download achter op mijn website. Het boekje is een keer of 50 gedownload. Ik heb er misschien niet genoeg reclame voor gemaakt of de kwaliteit was onder de maat. Maar ik heb de stellige indruk dat veel lezers het boek bij voorbaat al minder interessant vinden omdat het gratis was.
Het initiatief van Paul Coeho waar Peter over schrijft, is natuurlijk best leuk, maar ik geloof er niet in. Als mensen iets gratis aangeboden krijgen, zullen ze na afloop beduidend minder geld geven dan wanneer ze vooraf betalen.
Het voordeel als je iets gratis aanbiedt, is dat je na afloop alleen complimenten krijgt als het meevalt. Mensen durven niet zo goed te zeggen dat het niet deugt als het gratis is. Je hebt er niets voor betaald, dus je mag niet een bepaalde kwaliteit verwachten.
De Social Media Club Almere is ook gratis. Na afloop kunnen de bezoekers een donatie in de collectebus stoppen. De laatste spreker gelooft daar niet in, zei ze. Waardebepaling achteraf geeft het evenement minder waarde dan vooraf entree heffen, vindt zij. Al hielp haar betoog aan het einde van de avond waarop ze sprak wel mee om de collectebus te vullen.
Dat geldt zeker ook voor de boeken die Paul Coeho gratis aanbiedt. Het begint er al mee dat zijn bestsellers niet in de lijst staan. Hij heeft zelf al een gradatie toegepast. Dat laat al een bepaalde indruk bij de lezer achter.
Je ziet het gebeuren bij veel e-books die mensen illegaal downloaden. Ze halen misschien wel honderden boeken binnen, maar ze lezen er enkele. Het levert voornamelijk inhaligheid op en veel minder leesplezier.
Dan geloof ik meer in het concept dat je een boek krijgt toegestuurd en moet lezen om er iets over te schrijven. Ik krijg soms een boek waar ik zelf niet zo snel op zou zijn gekomen om het te lezen. Dan ben ik heel blij met de ontdekking die ik doe. De deal: ik schrijf erover zorgt ervoor dat ik het boek lees. En de uitgever krijgt weer een mooie online attentie over zijn boek.
#50books
Dit is het antwoord op vraag 25 van het blogproject #50books. #50books is een initiatief van Peter Pellenaars. Na Martha Pelkman in 2014 heeft Peter het in 2015 weer overgenomen. Bekijk mijn andere bijdrages voor dit bijzondere boekenblogproject.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten