Vlak voor ons huis nestelt de familie Getelink. De merelouders maken zich veel zorgen om hun kroost. Of ze uitgevlogen zijn, kan ik niet zo goed beoordelen. Soms zie ik nog een merel in de struiken duiken. Voor het overige vliegen ze vooral krijsend achter kauwtjes en eksters aan.
De merels verdedigen met hand en tand de jonge aanwas van hun gezin. Dat vader Getelink ’s avonds nog tijd heeft om op de dakrand een mooi lied te zingen, beschouw ik als een wonder. Of zijn gezin op die tijd van de honger dreigt om te komen weet ik niet.
Ik volg met interesse hoe ze de wormpjes en andere eetbare waren naar het nest komen brengen. Een paar dagen terug vlogen ze af en aan met de lekkerste dingen in hun snavel. Ik bespeurde zelfs een sappige rode bes en bewonderde de speurkwaliteiten van vader merel.
Tot ik ontdekte dat de rode bessen in onze achtertuin wel snel verdwenen. Ze leken maar niet te rijpen. Onder de struik lagen wel onrijpe bessen die op een raadselachtige wijze naar beneden waren gevallen.
Even later betrapte ik vader merel op een inval. Hij vloog heel onopvallend naar de pergola van de buurman. Floot zachtjes om zich heen om niet op te vallen en dook in een snelle vlucht weg in de struik met rode bessen. Ik kon hem niet meer zien, maar zag de bladeren van de struik woest heen en weer schudden. Daar werd een heerlijke vrucht verorberd.
Ik was niet de enige die de Getelinks betrapte. Ze vielen al snel ook bij Teun op. Luid blaffend stormde onze waakhond op de bessenstruik in de hoek van de tuin. Ze sprong daarbij wild tegen de schutting aan. Zo verdween een verschrikte merel uit de struik. Ze keek de teckel met een verwilderde blik na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten