De schaapjes staan heel schattig op de oude Zuiderzeedijk te grazen. Ik ben net overgestoken en kijk ze recht aan. Als ik ze passeer bedenk ik dat dit beeld te leuk is om te laten schieten.
Achter mij rijdt een vrouw in een witte rok. De stof waait mee op de wind. Ze glimlacht als ze mij ziet stoppen. Ze rijdt langs en stopt iets verderop, stapt van haar fiets af en haalt haar mobieltje uit haar tas.
Ze neemt iets meer de tijd voor de schaapjes dan ik. Het lammetje staat precies achter zijn moeder. Het andere schaap begint luid te blaten. Aan de andere kant van het weiland blaten twee lammetjes terug. De twee zetten zich in beweging en rennen mijn kant uit.
De vrouw bij het hek, legt het beeld vast op haar mobieltje. Het ziet er heel schattig uit. Ze huppelen half over het weiland. De graspollen schieten door de lucht en ze komen aan bij de ooi. De koppies duiken omlaag en beuken woest in de uier.
Ik vind het mooi geweest en stap weer op. De vrouw blijft geduldig staan. Voor haar verzamelen steeds meer schapen. Ze lijken oprecht geïnteresseerd in de vrouw. Haar rok wappert als een vaandel in hun richting. Blijkbaar levert dat genoeg vertier voor de beesten op.
Het mobieltje van de vrouw klikt onophoudelijk. Ze maakt de ene kiek na de andere. Een paar passanten kijken van haar naar de schapen. Hun gezicht slaat meteen om in een versmeltende houding. De schapen met hun lammetjes doen het altijd goed. Zeker op zo’n voorjaarsdag die zich bijna gedraagt alsof het een zomerdag is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten