Lezen mag zich dan wel in de verbeelding afspelen, een belangrijke factor die Peter Mendelsund in zijn boek overslaat, is de locatie waar je het boek leest. Zo is voor mij Anna Karenina voor altijd verbonden met het treinstation van Trapani op Sicilië.
Wel gunstig dat het een treinstation is, in het boek vormt de (stoom)trein een belangrijke hekkensluiter. Ik had het boek bij me op mijn reis door Italië in 2001. Een maand lang trok ik door Italië met een grote stapel boeken in mijn rugzak. Volgens een Canadese rugzaktoerist en organist zou meer dan de helft van mijn rugzoek uit boeken bestaan.
De lange reizen vergezelde ik met de dikke boeken. Lev Tolstojs Anna Karenina behoorde tot de bagage. Onderweg las ik het boek met ontzettend veel plezier. Iets eerder had ik nog een medestudent gewezen op de invloed van Anna Karenina op Couperus’ roman Eline Vere. Ze ging daarna dapper aan de slag met een vergelijking waarvan ik de scriptie helaas nooit gelezen heb.
Daar onderweg op het perron van het station Trapani wachtte ik een ochtend op de trein naar Palermo. Ik zat daar heerlijk in het zonnetje te wachten tot de trein zou arriveren en mij mee zou nemen naar de hoofdstad van het eiland. In de verte zag ik een stelletje met een baby lopen. Het leken wel verlopen hippies. Ik arriveerde gelijktijdig met hen in Trapani en we vertrokken ook tegelijk.
Daar moet ik altijd aan denken als ik over Anna Karenina lees. Het lijkt wel dat ik daar de laatste scène las en het boek dichtsloeg. Als ik mijn vakantiedagboek lees, weet ik dat het niet klopt, maar voor de verbeelding is het alleen maar mooi.
Dat een boek onlosmakelijk verbonden is met de plek waar je het leest, vergeet Peter Mendelsund. Voor mij is het een extra essentie van het lezen. De geuren en de geluiden van de plek waar je het las, samen met het heerlijke zonnetje dat ik daar op dat station had. Onlosmakelijk verbonden met Tolstojs Anna Karenina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten