Veel tweets en www’s over het inleveren van de boeken op middelbare scholen. Sommige leerlingen worstelden met de bagage. Anderen sprokkelden alles bij elkaar in de hoop geen boek te vergeten. Weer anderen misten een boek waardoor ze weer naar huis konden fietsen.
Genoeg inspiratie om herinneringen aan de middelbare schooltijd op te roepen. Het inleveren van de boeken leverde altijd fraaie tafereel op. Thuis moest eerst alles bij elkaar gescharreld worden. Daarna volgde de inspectie. Het kaft van de boeken en kijken hoe de hoekjes, randjes en bandjes ervoor stonden.
De doodsangsten voor het afgesleten hoekje, de ezelsoren die per ongeluk in de bladzijden terechtgekomen waren en de gescheurde bladzijdes. Dan dreigde de boete. Een boek moest tamelijk ongeschonden het jaar door. Daarom probeerde je aan het eind, als het zo mooie kaftpapier van het begin van het schooljaar aan flarden hing om je boek, de boeken met oplappen en verdoezelen in het gareel te houden.
Een plakbandje doet wonderen. En als je dan de hele schooltas had ontdaan van alle overbodigheid. Dan brak het moment aan dat de boeken de tas in mochten. Veel meer boeken dan tas natuurlijk. Met een schooltas die op knappen stond, reed je vervolgens naar school.
Daar lagen de stapels boeken op de tafels uitgestald. Docenten die de staat van je boeken controleerden. De zweethanden van spanning en inspanning waarmee de boeken uit de tas werden gehaald. De vluchtige blik over plakbandjes, ezelsoren en afgesleten hoekjes.
Het snelle bladeren door een enkel boek en dan de goedkeurende knik van de leraar. Ja, je boeken waren goed en mochten op de stapels. Bij de andere afgesleten exemplaren waar ook hoekjes af waren en soms de kaft was losgescheurd. Ik was dan zo opgelucht dat ik mij niet eens durfde af te vragen of deze medescholieren wel een boete hadden gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten