Hoe een koe de kolder in de kop krijgt. Bij het hardlopen maak je altijd wat mee, zeker in het buitengebied bij Deldenerbroek. Een boer was druk bezig met het maaien van zijn weiland. In het weiland ernaast, liepen een flinke knot pinken. Van pinken kun je veel zeggen. Maar ze laten zich nog heerlijk afleiden. In zo’n saai weiland is natuurlijk al de kleinste afleiding meer dan welkom.
Een groep pinken onder aanvoering van een iets grotere pink , volgde de tractor gedwee. De tractor sloeg af om het gras in een ander gedeelte van het weiland te kortwieken. Teleurgesteld dropen de pinken af. De grote pink zag mij lopen en versnelde het gangetje waarin hij liep in mijn richting.
Het gevaarte dat toch al een eind in de buurt kwam van een volwassen rund, draafde recht op mij af. De ogen staarden mij vurig aan. En de draf van de koe versnelde nog altijd. Oké, tussen ons scheidde een dun stukje prikkeldraad. Het leek onvoldoende om het dier tegen te houden. ‘Nou is het wel genoeg,’ mompelde ik. Het dier naderde in volle vaart het paaltje van de omheining. Precies op het moment dat de kop tegen het paaltje tikte, stopte het jonge rund.
De kolder in de kop, heet zoiets. En ik moest de koe stiekem gelijk geven. In zo’n weiland is niet veel te beleven. Hoe leuk is het dan niet om een hardloper de stuipen op het lijf te jagen. Tevreden staarde het dier mij na. Die was wel bij de pinken. Genoeg beleefd vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten