Gestommel uit bed en even later hoorde ik de deur op het gangetje opengaan. De activiteiten voor het vaderdagontbijt waren gistermorgen in volle gang. Gefluister, net iets te hard om niet te horen. De deur die een beetje hard dichtklapt. En het verdere gestommel beneden. Ik hoor de stemmen druk converseren over het aanvalsplan.
Vaderdag, eigenlijk heb ik er niks mee. Dat ik vader ben is niet zo’n verdienste. Eigenlijk hoef je daar maar 1 ding voor te doen en dat is ook nog best leuk om te doen. Daarna kun je achterover leunen en het allemaal laten gebeuren. Natuurlijk ben ik een betrokken mens, maar daarvoor hoef je niet beloond te worden.
Zo in bed gelegen sloeg ik de dekens nog eens goed. Ondanks al mijn scepsis merkte ik ook een lichte trots. Mijn kleine meid was toch maar even voor mij aan de slag. De vaderdag van vorig jaar kreeg niet zoveel aandacht. Vandaag zouden moeder en dochter goed hun best doen om er een feestelijk ontbijt van te maken.
Een kleine 3 kwartier later klopte Doris mij wakker. Ik was weer ingedut, maar werd gelijk wakker van de heerlijke geur van afbakbroodjes. Een feestelijk ontbijt wachtte beneden op mij. Compleet met 2 cadeaus. Een mooie tekening en set met houten stokjes zodat ik eindelijk het beloofde houten huisje in elkaar kan zetten van de ijsstokjes.
En de rest van de dag werd ik even aan de vaderdag herinnerd. Zo mocht ik bij het middageten 3 kaasbroodjes hebben. ‘Omdat het vaderdag is.’ Ze vergat erbij te zeggen dat er voor ieder 3 kaasbroodjes waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten