We betreden de vlindertuin van het Noorderdierenpark Emmen. Een locus amoenus waar vlinders en bloemen heersen. Geen wreedheid, maar vrede. Tussen ons door fladderen de vlinders op zoek naar nectar. De warmte en het vele groen maken mij vrolijk. Het kabbelende water waar kronkelpaadjes en bruggetjes om en over slingeren. En overal licht.
Ik ga op een bankje zitten en zie de kleuren voorbij fladderen. De sfeer zweeft tussen droom en werkelijkheid. Mijn beslagen brillenglazen helpen mee aan dit beeld. De ene kleur is nog mooier dan de andere. De grote opvallende vlinder is de vlinder met de blauwe vleugels. Het blauw is alleen maar zichtbaar als hij zijn vleugels heeft opengespreid.
Alle aanwezigen proberen deze bijzondere vlinder op de foto te krijgen. Als de grote vlinder op een vrucht gaat zitten, dan slaat hij zijn vleugels dicht. Bruine tinten met rondjes erin zijn dan zichtbaar. Het is niet de mooiste kant van deze vlinder. Sommige mensen rennen achter de vlinders aan. De grote lenzen proberen hun licht te schieten op deze bijzondere vleugels.
Het mislukt. Net als ik deze bijzondere tuin wil verlaten, zie ik een meisje haar camera richten op een betonnen balk. Vlak onder het boograam zit een blauwe vlinder met de vleugels gespreid. Het is mijn kans. Ik grijp mijn fototoestel en schiet.
Raak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten