Een rustig stukje water. Ik hol onder de kruisende wegen door. Het water naast mij. Ik stijg weer op en zie 2 zwanen. Ze drukken de lijven tegen elkaar aan. Daar gaan we weer, denk ik. Het beeld voor me van de vechtende zwanen speelt weer op mijn netvlies. Ik kom verder omhoog uit het fietstunneltje. De halzen kronkelen tegenover elkaar.
Dan gaat de ene hals in de veren. De andere precies hetzelfde. Ze kronkelen de lange nekken behendig over het lijf. De ander volgt. Nee, ze vechten niet, ze baltsen. De borsten drukken tegen elkaar. De koppen schudden elkaars spiegelbeeld.
En dan vormen de nekken in half gebogen houding samen een hart. Ik dacht dat de foto van het hart dat de zwanen vormen gekunsteld was of op zijn minst een heel groot toeval. Maar nu zie ik het zelf: ze spiegelen samen de liefde tot een hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten