Vanmorgen op de eerste dag van de boekenweek gelijk naar de boekwinkel gerend. Ik wist niet goed wat voor een boek ik zou kopen om een exemplaar van het boekenweekgeschenk van Tom Lanoye in handen te krijgen. Vanaf het moment dat ik op de eenjarige havo een geschenk cadeau kreeg, haal ik in de boekenweek een geschenk op van de boekhandel.
De gewoonte wint het meer dan de kwaliteit van het geschenk zelf. Tijdens mijn studie las ik Kartonnen dozen van Lanoye. Een Vlaamse schrijver die zeker mooi kan schrijven. Of een boekenweekgeschenk dan automatisch lukt, is de vraag. Vorig jaar was ik niet zo sterk onder de indruk van De kraai. Het zegt misschien meer over mij dan over het boek.
Ik vond Sterremeer van F. Springer een mooi boekenweekgeschenk. Het past in mijn beleving goed in het oeuvre van de schrijver die eind vorig jaar overleed. Hoe het boek van Lanoye bevalt, kan ik nog niet zeggen. Ik moet het nog lezen. Een eerste blik in het essay van Nico Dijkshoorn demonstreert de bekende cynische toon. In dat opzicht ook een duidelijke beeld van zijn oeuvre.
Het boekenweekgeschenk zou weer terug naar de roots moeten. Het ontstond namelijk als schrijfwedstrijd. Hella Haasse won ermee en publiceerde Oeroeg. Een novelle die niet meer weg te denken is in de Nederlandse literatuur van na de oorlog. Het boekenweekgeschenk als wedstrijd. De beste wint en krijgt als hoofdprijs de gratis publicatie van het boekje. Een combinatie met andere wedstrijden of initiatieven als 10 pages kunnen meehelpen het boek weer een eindje vooruit te helpen.
Want bij het bezoek aan de boekhandel zag ik wel dat het dit jaar ook zal teruglopen met de verkoop. Het wordt weer mooi weer en dat schijnt dodelijk te zijn in het boekenvak. Bovendien kampt de boekwinkel in mijn woonplaats met een afgezette weg. Fietsers moeten omrijden om bij de boekwinkel te komen. Kortom, de dood in de pot voor de boekenweek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten