Op weg naar het park voor een rondje lopen lagen de paden vol met narcissen. Een prachtig gezicht. Het voorjaar hangt in de lucht. Wat verderop groeien de bloemen in perken. Trots steken de gele narcissen boven het groene gras uit. Ze blazen hun trompet over het jonge groen.
Een meisje loopt met twee vrouwen de velden met bloemen tegemoet. Ze plukt een bosje narcissen. Een vrouw loopt achter een kinderwagen. Een kind krijt in de richting van de gele bloemen. Het meisje gaat verder het bloemenveld in en plukt onverminderd voort. Een bosje gele bloemen houdt ze trots in haar hand omhoog.
Ik zie het van verre aan. Nu snap ik waarom de paden bezaaid liggen met geplukte narcissen. De vrouwen die bij het kind lopen, lijkt het niet te deren. Het kind plukt onverminderd voort uit de gemeenschappelijke tuin. In de andere hand houdt ze een eerder losgetrokken takkenbos vast.
Wel jammer. Bloemen horen niet in de vaas. De bloei in het veld vertelt meer dat het voorjaar is dan de verwelkende bloem in de vaas. Jammer dat de moeders dat niet vertellen aan hun dochter. Boven het feit dat iets wat van allemaal is niet zomaar door iedereen geplukt mag worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten