Soms kun je je maar beter voorbereiden op het ergste. De Libelle Zomerweek bijvoorbeeld. Als enthousiast toeschouwer overvalt de laatste voorbereiding mij altijd weer op die week in het voorjaar. Weken voor de eigenlijke week is het fietspad versperd waarover ik hardloop. Ik liep afgelopen weekend langs de schermen en borden. De borden waarschuwden mij voor ‘in- en uitkomend verkeer’.
Vanuit de trein zag ik dat de opbouw snel verloopt. Waren ze vrijdag nog druk in de weer met de vlonders op het zand, nu staan de tenten al opgebouwd. Het grootste deel van het Almeerse strand is zo meer dan 2 maanden afgeschermd voor het gewone publiek. Als de blauwalg wegblijft, hebben we nog net een maand strandje.
Dan zie ik de drommen over het fietspad lopen, hoor ze ontdeugend fluiten. Overmoedig geworden door het gezelschap waarmee ze optrekken. Zal ik dit jaar toch eens de stap wagen en ernaar toe gaan? Of toch niet? Gelukkig maakt de remmende trein mij wakker voor een nachtmerrie aanbreekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten