Het woord is nog wennen: koningsdag. De sfeer verschilt niet veel van Koninginnedag. Onze armen en nek ingesmeerd met zonnecrème en dan de stad in voor een bezoekje aan de vrijmarkt.
Al jaren zijn we van plan er zelf een keer te gaan staan met de spulletjes van zolder, maar steeds komt er iets tussen. We lopen door de rommel die wel van onze eigen zolder afkomstig lijkt.
Puzzels, gezelschapsspelletjes, boeken, oude spijkerbroeken en gescheurde shirtjes. De rommel lijkt niet aan te slepen. Het is ook lastig om iets te vinden. Nagenoeg met lege handen komen we weer thuis.
Gelukkig staat er wel een dame met papegaaien. Voor een euro aan het goede doel mag hij op je arm staan. Doris krijgt de blauwe ara Elvis op haar arm. De lange staart valt prachtig naar beneden. Achter ons staat een vijftig jaar oude papegaai. Tegen de kou draagt hij een gebreid truitje. Het maakt hem extra koddig.
Zo genieten we van het volksfeest en keren we om in de richting van huis. Zonder veel bijzonders dit keer. Dan hoeft dat later ook niet verkocht te worden. Ook op de vrijmarkt lijkt de crisis te zijn toegeslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten