Hoofdredacteur van het prestigieuze studententijdschrift, een promotieonderzoek in New York en het resultaat dat bij een toonaangevende uitgeverij verschijnt. Hoofdpersoon Seije Ogilvie bereikt in de roman Het leek stiller dan het was van Eva Kelder posities waar anderen jaloers op zijn. Ondanks al die prestaties, leeft ze een leven waarin ze probeert te doen aan de verwachtingen van anderen.
Aan de oppervlakte lijkt Seije voor zichzelf te kiezen, maar ze onderwerpt zich alleen maar aan anderen. Misschien omdat ze niet een vader in haar leven heeft gehad. Of omdat ze er altijd buiten valt. Op het eiland Vlieland woont ze in het een-na-laatste huis van de straat: ‘alsof we als we niet oppasten zo uit het dorp zouden kukelen’.
Eigen weg
Haar moeder trekt zich er weinig van aan en kiest haar eigen weg. Het lijkt dat haar dochter Seije haar volgt, maar dat is slechts schijn. Het wordt haar fataal. Ze kan zichzelf niet zijn en kiest voor een leven waarin ze zich onderdanig stelt aan anderen.
Natuurlijk houdt ze het niet vol. De tekenen in de roman wijzen er regelmatig op. De uitspraken liegen er niet om, zoals bij de opening van hoofdstuk 32. Ze heeft net Daniel Power leren kennen en geniet van de liefde waarin ze zich helemaal aan hem overlevert:
| Ik leerde overgave kennen. Ik omhelsde het met een kracht die vanuit het diepste kwam. Ik gaf me volledig over, zoals een hond op zijn rug gaat liggen en zijn buik laat zien. Er was niet veel voor nodig om me kapot te maken. Maar ik zag het niet en dat geloof in een goede afloop, die totale weerloosheid, maakte me ontstellend gelukkig (158) |
Als hij naar New York gaat om het kantoor van zijn vader over te nemen, gaat ze met hem mee. Ze zoekt naar een reden om met hem mee te gaan en regelt een indrukwekkend promotieonderzoek naar de vrouwelijke auteurs van de beat-generation. De veelzeggende titel The Female Howl van haar scriptie vormt hier de opmaat voor:
| Het vrouwelijke antwoord op Allen Ginsbergs beroemde gedicht dat de Amerikaanse burgerziel binnenraasde als een bulldozer, voortgedreven door testosteron en rauwe woede. (189) |
Ze leidt met Daniel in New York een burgerlijk bestaan, omlijst met feestjes en etentjes met collega’s van hem. Aanvankelijk werkend aan het promotieonderzoek, maar ze kan het niet meer aan. Ze zoekt iets waar ze geen verantwoording meer hoeft af te leggen wie ze is en wat ze denkt. Ze laat haar onderzoek vallen en gaat in een galerie werken.
Bibberig hondje
De held met het veelbelovende talent verandert in een bibberig hondje dat zichzelf kwijt is. Alleen op Vlieland – het eiland van haar jeugd – kan ze zichzelf weer vinden. Ze verliet het in een vlucht en ontdekt daar pas waar je als lezer zo ontzettend jaloers op bent: dat enorme talent dat ze bezit en de boeiende persoonlijkheid die ze is. Ze heeft geen man naast zich nodig om bijzonder te zijn. Ze is wie ze is.
Dat ze daar een boek voor nodig heeft, vergeef ik haar. Het verhaal heeft mij meegenomen, als een tak in een snelstromende rivier. Soms bleef ik steken achter een steen, maar altijd dreef ik weer verder. Een verhaal om van te houden en om door je gedachten te laten glijden. Presteren door jezelf te zijn en de weg te volgen die jij wilt volgen. Hoeveel meer een buitenstaander kan bereiken dan een meeloper.
Normering
Sinds het vorige boek Wat ik weet van Julie Berry hanteer ik een ‘normering’. Hierbij geef ik maximaal 5 sterren bij vier aspecten van het boek (inhoud, vorm, opbouw en stijl), waarna een eindoordeel volgt.
Ik heb voor Het leek stiller dan het was het volgende oordeel:
Inhoud: ****
Vorm: ***
Opbouw: ***
Stijl: ****
Totaal: ****
Een perfecte dag voor literatuur
Dit is mijn bijdrage over Eva Kelders debuutroman Het leek stiller dan het was. We lezen dit boek vandaag bij Een perfecte dag voor literatuur van notjustanybook.nl. Lees de bijdragen van anderen in de reacties. Zaterdag mocht ik Eva Kelder even ontmoeten, een bijzondere ontmoeting waar ik natuurlijk over blogde.
Bespreking van Eva Kelder: Het leek stiller dan het was. Amsterdam: Meulenhoff, 2014. 282 pagina’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten