De tijd zat mij op de hielen. Een afspraak in Amsterdam en op de terugweg ook tijd te kort. Daarom fietste ik met lange halen gauw naar huis. Een rit vanaf Amstelveen naar Weesp gaat altijd via Ouderkerk aan de Amstel. Er is geen snellere weg. Ik fietste via de Bijlmer naar Weesp, langs de Gaasperplas en Driemond. Van daaruit snel naar huis door de polder en over het Spoorbaanpad.
Een paar dagen later voel ik het verlangen weer richting Diemen te fietsen. Zo rijd ik er weer, langs de Gaasp, een kronkelig riviertje dat begint in Driemond en ontspruit uit de Gein. Ik fiets door richting Diemen. De kringloopwinkel – mijn doel – ligt aan de rand van de bebouwing, langs de Weespertrekvaart.
Op de terugweg neem ik een andere route. De fietsbrug over de weg en de Gaasp trekt mij. Ik fiets over de stalen bodem. De gaatjes geven zicht op de weg en het water onder mij. Mijn banden brengen het staal in beweging. Het klinkt in licht gesuis. Ik fiets tussen een hond en zijn baas door en flits naar beneden, het Diemerbos in.
Vaak zag ik dit bos zittend vanuit de trein. Terwijl de trein over de hoge spoordijk reed in een klim om bij de spoorbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal te komen. Ik zie de brugbogen boven de bomen uitkomen. Daar wil ik overheen fietsen. Hoe vaak keek ik verlangend naar het smalle fietsstrookje langs de spoorbaan. Nu ben ik er bijna om dat verlangen werkelijkheid te zien worden.
Alleen zitten de werkzaamheden aan de snelweg niet mee. Ik word teruggeleid aan de andere kant van het riviertje waar ik eerder fietste. Ik baal. Hadden ze die omleiding niet eerder kunnen aangeven? Ik fiets verder. Om. De auto’s passeren met hoge snelheid. Wat jammer, ik had zo graag een eindje door het Diemerbos gefietst. Door een gehuchtje, Gaaspermolen. Bij de molen mag ik weer een fietspad op.
Verder in de richting van de hoge spoordijk. Ik fiets onder de brug door en zie hoe aan de andere kant een groot schip haar zandlading lost. Grote hoeveelheden zand worden op vrachtwagens geladen die hier door een gedeelte van het Diemerbos rijden. De bomen gekapt, grote waterplassen tussen de kale stammen. Hier komt een brede lus om de snelwegen A9 en A1 beter op elkaar aan te laten sluiten.
Ik lees propaganda in gedachten. Een bekend verhaal om natuurbeschermers en liefhebbers te sussen. Alles gebeurt met respect voor de natuur. Ik kijk over de kale vlakte in de richting van die andere snelweg. In gedachten zie ik weer hoe ik een paar dagen eerder, een fazant zag wegrennen. Het was bij de oude Zeedijk, wat verderop achter de A1.
Een imposante grondwerker stond midden in het weiland waar grote metalen platen de vrachtwagens geleiden. Ik zag een fazant lopen. De staart wees trots naar achteren. Het verenkleed kleurde rood en groen tegelijk. De wilde vogel keek schichtig om zich heen en holde het weiland verder in. Over de platen. In de richting van het wegverkeer.
Tegen dat beeld kan geen milieu-effect-rapportage op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten