Ik heb iets met honden in mijn verhalen, vertelde Eva Kelder afgelopen zaterdag in het Amsterdamse café. Honden komen zeker voor in haar debuutroman Het leek stiller dan het was. Liefst acht honden komen voorbij in het verhaal. Als eerste is daar natuurlijk de hond Drummer. Deze hond vormt de aanleiding voor de zelfmoord van de buurman.
Hoofdpersoon Seije en haar vriend Teun begraven de dode hond Drummer in een perkje begonia’s van de buurman. De buurman koestert deze planten als kinderen. Elke avond wenst hij ze goedenacht door over de blaadjes te strelen.
Waarschuwen
Over de aanleiding van Drummers dood, vertelt de verteller niets. Wel over de reden waarom Seije haar dode hond in de tuin van de buurman begraaft. Ze wil hem waarschuwen. Hij is burgemeester van Vlieland en de eilandbewoners roezemoezen dat hij zijn taken verwaarloosd. De elfjarige Seije wil met deze daad haar buurman wijzen op het gevaar.
Na de dood van Drummer laat Seije de zes hazewindhonden van Sjak uit. Deze dieren worden niet vaak uitgelaten door de eigenaar. Hij is een randfiguur in het dorp. Alleen Seije’s moeder Fenna gaat met hem om. Het is een eigenschap waar de verteller Seije positief over is:
| Als ik van al Fenna’s eigenschappen er een mocht uitkiezen om mee naar huis te nemen en aan te passen als een nieuwe jas was het die eigenschap: haar kalm aanschouwen van de vreemde snuiters, de onaangepasten, de kanslozen, de naast-de-pot-pissers. Fenna was voor niemand bang. Ze had niets te verliezen. Niemand. (41) |
Volgens Sjak is het altijd de schuld van mensen als een hond slecht was. Hij werd niet boos als weer die ‘duivelse badhonden’ zijn hazewindhonden hadden opgejaagd. Sjak blijft vaak dagen van huis en laat zijn honden alleen achter. Hij laat de deur open zodat ze een frisse neus kunnen halen.
Als ze een keer de deur willen openbreken, is Sjak wel thuis maar schieten de honden de deur uit. Ze waaieren uit over het hele eiland. Het kost de kluizenaar drie dagen de hondjes weer terug te vinden.
Loopse teef
De laatste hond die een rol speelt in Het leek stiller dan het was is de hond Vivian van Teun. Als Seije afscheid neemt van Teun in Edinburgh lopen ze een rondje met de loopse hond. Seije houdt de hond vast als de hijgerige honden in het park op de loopse teef afkomen. Ze moet ontzettend lachen als ze Vivians naam hoort en laat de hond los.
De ondringerige honden likken de teef. Dan denkt Seije aan Drummer hoe zij een keer loops gepakt werd door een reu. Nu komt ze in actie en slaat haar armen om Vivians achterlijf tot de baasjes van de opdringerige honden in actie komen. Teun is heel trots op zijn vriendin. ‘Wauw Pels, je hebt haar gered’, zegt hij. Dan vertelt ze hem dat ze naar New York gaat.
Bij onze ontmoeting in het Amsterdamse café vertelde Cathelijne van Not just any books dat de hond symbool staat voor trouw. Het symbool van trouw geeft een bijzondere dimensie aan de honden die Eva Kelder laat voorkomen in Het leek stiller dan het was.
Een perfecte dag voor literatuur
Dit is mijn bijdrage over Eva Kelders debuutroman Het leek stiller dan het was. We lezen dit boek vandaag bij Een perfecte dag voor literatuur van notjustanybook.nl. Lees de bijdragen van anderen in de reacties. Zaterdag mocht ik Eva Kelder even ontmoeten, een bijzondere ontmoeting waar ik natuurlijk over blogde.
Bespreking van Eva Kelder: Het leek stiller dan het was. Amsterdam: Meulenhoff, 2014. 282 pagina’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten