Er zijn de laatste maand veel verkeersslachtoffers gevallen. Elke rit die ik de afgelopen weken over de Hollandse brug fietste, vond ik wel een vers doodgereden konijn of haas.
Ik kan het verschil tussen deze twee dieren niet zo goed maken. Helemaal als ze zo op apegapen liggen. Ik werd er in wel heel verdrietig van. Soms staarden de ogen open naar de hemel. Een andere keer viel het bekkie vreemd omdat de kop aardig geplet was.
Op de terugweg is het alleen maar erger. Dan zijn de organen uit het lijf getrokken en ligt het dode beest aangevreten door kraaien en roofvogels. Het maakt de betrekkelijkheid van het leven nog betrekkelijker. De wormen en maden krijgen geen kans, daarvoor halen de aaseters de kadavers teveel leeg.
Ringslang
Over verkeersslachtoffers kun je wel meer schrijven. Het treft niet alleen konijnen. Zo fietsend door dit drukke, forenzende stukje Nederland, tref ik veel dode dieren op en langs de weg. Ik zag in de buurt van het Naardermeer afgelopen woensdag een dode ringslang. Nooit eerder zag ik zo’n dier. Nu trof ik een dood exemplaar.
Ik stopte nadat ik er langsgereden was en keerde even om het dier nog eens goed te bekijken. Een busje met werklui stopte bij mij, keek met een lichte verontwaardiging naar de dode slang en vroeg mij of hij dood was. ‘ Ja’, zei ik schor.
De man keek mij aan alsof ik het dier vermoord had en zette het busje in de achteruit. Zo draaide hij wild zijn wagen op het erf van een boer. De slang lag er roerloos. Er viel niet veel meer aan te beginnen. Zeker met die plas bloed iets verderop. Het dier had misschien nog een eindje op de laatste levenslust doorgekronkeld. Ik fietste snel verder. Genoeg stilgestaan bij de dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten