De terugweg is altijd het mindere stukje van een omzwerving. Suggereert het woord omzwerving dat je heerlijk rondfietst en eigenlijk toevallig thuiskomt. Als je in Almere woont, fiets je altijd weer terug via die slurf over de Hollandse brug en het fietspad langs de spoorbaan.
Maar ik geniet. Tussen Muiden en Muiderberg vlak langs de oude Zuiderzeedijk fiets ik. De dag nadert zijn einde. Er komt al een koel briesje en ik trap met de wind in de rug. Wat een zegen. Moest ik op de heenreis flink trappen tegen de wind, nu geniet ik van de opbrengst: de wind in de rug.
Ik kijk vooruit en zie merkwaardige zwermen. Vanuit de verte lijkt het soms op een rookwolk. Ze bewegen op dezelfde manier zoals spreeuwenwolken. Ik kom in de richting van de wolken en dan nog overdondert het mij als ik midden door zo’n zwerm fiets. De rits dichtgetrokken tot in mijn nek.
Als ik eruit kom zit mijn jas helemaal vol met de muggen. Ik klop de beesten weg en geniet alweer van de volgende zwerm die tegen het licht van de beginnende avond zich aftekent. Als een heuse rookwolk pluimt de zwerm boven de bomen uit. Ze bewegen ineens naar beneden en schieten weer omhoog.
Bijna tegelijk fiets ik de volgende zwerm in. Gelukkig zit mijn rits nog hoog van de vorige zwerm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten