Echt genieten wordt het in het verblijf van de Orang-Oetans. Het verblijf staat er al sinds mijn jeugd. Toen was het hypermodern, maar het ziet er nu zeker niet ouderwets uit. Het lijkt veel groter dan het in mijn beleving was.
Een baby Orang-Oetan is los van zijn moeder. Hij hangt aan een tak en slingert lekker heen en weer. De grote voeten lijken wel handen. Ik kijk nog eens goed naar de vingers die onze tenen zijn. Het dier slingert heen en weer alsof hij de touwen van een schommel is.
Zijn moeder heeft een dun stukje bamboe te pakken en schuift het tussen de tralies door. Ze weet met het takje een metalen uitsteeksel te raken en tik het voorzichtig aan. Een leuk spelletje als je de hele dag in zo’n hok zit.
In het verblijf ernaast is meer bedrijvigheid. Daar zit een oudere Orang-Oetan lekker in een nestje, maar hangt een klierige puber rond. Hij maakt snelle rondjes door de kooi van boven naar beneden en terug. Hij gedraagt zich heerlijk baldadig. Stampt op een grote kuip met water af, tilt het zware ding zo op en zet plaatst het schuin tussen 2 traptredes in de vloer.
Het water stroomt uit de kuip. Aandachtig bekijkt de puber Orang-Oetan de waterstroom en neemt er zelfs een slok van. Dan is hij het zat en smijt het resterende water op de grond door de kuip om te keren. Het water vormt een watervalletje van de traptredes die de bodem vormen en vermengt zich met het hooi dat op de grond ligt.
Het wordt een ware bende. Alles verandert in een smurrie met het wc-papier dat al overal verspreid ligt. Dan gaat de puber de andere Orang-Oetan pesten en vliegt op zijn kooigenoot af. Hij trekt een takje uit het stronest dat de andere Orang-Oetan heeft gemaakt.
De kooigenoot loopt weg van het tafereel en gaat geërgerd ergens anders zitten. Als antwoord smijt de puber het nest overhoop en vliegt bovenin de kooi. Ook hij houdt een dun takje vast, steekt het uit de tralies en draait er heel hard rondjes mee in de plant vlak naast de kooi. De bladeren vliegen in het rond.
We lopen weer in de voliere, zien nog even de slangen en kijken nog snel naar de Groen Leguaan. Deze schijnt de bijnaam boomkip te hebben omdat hij volgens de Zuid-Amerikanen naar kip zou smaken. Het dier is een lekkernij in die landen.
Dan nog een foto met de flamingo’s en we staan weer buiten. Maar eerst nog langs de giraffen, de imposante lange nekken komen heel mooi uit omdat wij op een hoge brug staan. Zo kijken we de dieren oog in oog aan. Als ze even later heel dicht langs ons lopen, zijn we diep onder de indruk.
Voordat we het vergeten, we hebben nog bonnen voor gratis muffins. Ik haal ze op in het restaurant bij de ingang. Zo zitten we op de terugweg in de auto heerlijk een muffin te eten met een pakje chocomel dat we van huis mee hebben genomen.
Een leuk, voordelig dagje uit. We hebben heerlijk genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten