Lastig vinden vertrekpunt
Het was een beetje lastig om het vertrekpunt te vinden. Op dinsdag en donderdag in de zomervakantie vertrekken de smalspoortreinen vanaf de loods aan de Markeloseweg. Op zaterdag is het wel raadzaam de borden 'Leemspoor Rijssen' die overal langs de weg staan, te volgen. Maar voor ons was het vandaag het verkeerde punt. De start vanaf de loods werd aangegeven door een groot bord langs de weg. Maar daar mag je de auto niet parkeren.Niet moeilijk doen
Niet dat de vrijwilligers van de smalspoortrein in Rijssen er moeilijk over doen als je op de andere plek opstapt, maar ze hebben het nu eenmaal zo geregeld. Ook bij ons deden de vrijwilligers niet moeilijk, we vonden een parkeerplaatsje in de buurt van de Jacobus Reviusstraat. Hoe kan het ook anders in Rijssen, daar eert men de voorvaderen op gereformeerde grondslag. Het treintje stond net op vertrekken, maar ze wilden wel even op ons wachten. Bovendien beloofde een vrijwilliger om de bewegbewijzering in de toekomst te verbeteren.Prachtige loods
Zelfs bleven ze rustig stilstaan, terwijl ik een kaartje kocht in de stationsrestauratie van de prachtige loods van de Rijssense Leemspoor. Want de stichting heeft daar werkelijk een droomloods staan, waarin het materieel droog staat en aan een onderhoudsbeurt kan worden onderworpen. Daar stond ook de enige stoomlocomotief van het Leemspoor Rijssen. Hij is anderhalve week geleden aan een onderhoudsbeurt onderworpen. Eentje waarin hij nog steeds zit en minstens een paar weken zal blijven zitten. De 3 assen van de stoomlocomotief 'Maaike' worden gecontroleerd. Iets wat volgens een vrijwilliger al een tijdje niet meer is gebeurd.Dan maar achter een diesellocomotief. Voor 3 euro per persoon, begon voor ons een avontuur dat normaal 3 kwartier duurt, maar waar wij wat langer van mochten genieten. We reden door De Koerbelt, een stuk bos dat aan de Rijsserberg grenst. Het was leuk om zo dwars door het bos te rijden met een treintje. De wagons komen van het Flevopark, het tegenwoordige Walibi. In veel pretparken is dikwijls een dergelijk smalspoorlijntje te vinden. Het is ontzettend leuk om in zo'n ding te zitten. In Rijssen rijdt de trein over een traject van 1300 meter. De bochtige route levert mooie plaatjes op en het zorgt voor een leuke rijervaring. Tussen de bomen door zagen we de deelnemers van de Deldense rolstoelvierdaagse rijden. Moe en afgemat van de beklimming van de Rijsserberg. De derde dag van de vierdaagse is een zware dag.
De tocht werd in de bocht voor het keerpunt aan de Arend Baanstraat wreed verstoord. We waren net de straat vanuit het bos overgestoken, of het locomotiefje liep vast. De wielen kregen geen grip meer op de rails door de bladeren en het gras dat tussen de rails groeit. De machinist en de begeleider hadden geen zand meegenomen, zodat een andere locomotief moest komen. Onderwijl trakteerde de hemel op een plensbui. Onze redder werd de locomotief van het attractiepark, door de vrijwilligers 'Walibi' genoemd. De kleine kangoeroe prijkte nog trots op de voorkant. De voorkant moest op een stoomlocomotief lijken, want de bolling suggereerde een stoomketel. De pijp bovenop moest een stoompijp voorstellen. Uit de pijp kwam niet veel meer dan een beetje blauwe dieselrook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten