verkoopt. De bolletjes vergroten het campinggevoel. Het is heerlijk om
's morgens wakker te worden, snel je kleren aan te trekken en naar de
bakker te lopen.
De zon schijnt dan al op flinke sterkte. Slechts weinig campinggasten
zijn al wakker en als je geluk hebt, ben je de eerste. Zoals gisteren.
We hadden de ruime keuze uit croissants, harde broodjes en Duits gebak
zals Berliner bollen en puddingcroissants.
Vanmorgen stapte ik ook bijtijds uit bed om op tijd bij de bakker te
zijn. Ik was nog aan het wakkerworden. Het grind kraakte onder mijn
crocs. achter mij hoorde ik het grind ook kraken. Die stappen gingen
beduidend sneller. Twee meisjes waren op dit tijdstip ook op pad
gestuurd voor een lekker broodontbijt. Terwijl de anderen nog
uitsliepen mochten zij de maaltijd halen.
Bij de receptie had zich al een groepje broodkopers verzameld. Maar de
broodverkoper was er nog niet. Iedereen wachtte met smart op zijn
komst. Er reed een blauwe Skoda het terrein op, maar het was niet de
bakker. De bestuurder klaagde alleen erover dat hem zo slecht doorgang
werd verschaft. We wachtten op brood, was hem zoveel niet duidelijk.
De rij groeide, een enkeling taaide af, maar de echte doorzetters
bleven wachten. Daar waren wij taai genoeg voor. Een broodje op de
zondagmorgen lieten wij ons niet afnemen. Die bakker zou zo wel komen.
Al beweerde een hondenuitlater wat anders. 'Die komt niet meer', zei
hij lachend. Zijn hond trok hem weer verder.
Het wachten werd beloond, de blauwe Volkswagen verscheen, reed het
terrein op en de bakker stalde zijn koopwaar uit op de tafels. De geur
van de verse, harde bolletjes steeg op. Een grapjas probeerde nog voor
zijn beurt te komen door te zeggen: 'Ie hoort bij mekaar?' Hij
gebaarde met zijn arm erbij. De groep antwoordde met hard gelach. Hij
mocht achteraan sluiten.
Met mijn ontbijtje liep ik wat later dubbel zo gelukkig over het grindpad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten