11 februari 2014

Leiderschap

image

Het zijn van die ontmoetingen die je aan het denken zetten. Een bijeenkomst waar ik een verslag over maak, maar misschien het belangrijkste eruit laat. Omdat ik erover wil nadenken, het later wil gebruiken of omdat ik het gewoon nog niet snap.

Ik sprak met iemand over het ontstaan van de bankencrisis. Crisis ontstaat uit teleurstelling. Mensen hebben verwachtingen van iets en het komt niet uit. Het blijkt een luchtbel te zijn die uiteen spat. Die ander zei ongeveer dit:

Misschien was de grootste klap bij de bankencrisis de teleurstelling. De leiders van de banken met hoge salarissen en bonussen vertrokken zonder hun leiderschap te tonen. Terwijl ze toen juist nodig waren, deden ze niets. Het waren geen leiders.

Een leider, iemand die er is en iets doet. Als het goed gaat maar vooral als het slecht gaat. De leider van de roedel op wie je kunt vertrouwen, waar je achteraan gaat en die de juiste beslissingen neemt. Juist die leiders vertrokken massaal en lieten een ontredderde wereld en omgevallen bank achter.

Er zijn directeuren die leven op het failliet laten gaan van hun onderneming. Ze plukken hem kort voor de ondergang nog leeg en vertrekken met hun geld. Er schijnen bij Polare van dat soort ‘investeerders’ rond te lopen.

Of een gezicht dat ik de laatste dagen ineens heel vaak zie: Camiel Eurlings. De KLM-directeur die ineens IOC-lid blijkt te zijn. Hij staat daar als een staatsman, glimlacht nog harder dan de premier en zwaait naast Maxima alsof het zijn vrouw is. Een KLM-directeur hoort daar niet te staan. Tenzij hij hoofdsponsor is van dit Poetin-feestje.

Hij stopte als minister omdat hij meer tijd voor zijn gezin wilde hebben, maar kan twee grote functies makkelijk combineren. Hij die een partij ontredderd achterliet en achter de leider stond toen deze de slechtste beslissing uit de geschiedenis van de partij nam. Waar zou hij zijn als er vanavond een KLM-toestel neerstort? De leider die vertrekt als het te warm onder zijn voeten wordt.

Geen opmerkingen: