Ik kom met een tas vol boodschappen terug bij mijn fiets, maak het slot los en pak hem bij het stuur. Ik voel het meteen: lekke band. Balen, want ik heb het koud en voel de wind langs mij gaan. Nou moet ik ook nog naar huis lopen.
Rustig loop ik naar huis, de tas op de bagagedrager hou ik goed vast. Gelukkig is het droog en ik laat de boosheid meenemen door de wind. Nog even een foto van de zon en ik kan er weer tegenaan.
Maar mijn handen voelen koud en het is eigenlijk best een aardige tippel. Als wat verderop ook nog eens een buitje over me heen komt, baal ik weer.
Ik zet de fiets tegen de schuur en laat hem daar even lekker staan. Als ik later die middag genoeg moed bij elkaar heb, durf ik weer naar mijn fiets te kijken. Dan zie ik de oorzaak: tegen de zijkant van de band drukt een punaise in de band.
Dat kan niet van de straat zijn, maar moet bewust erin gedrukt zijn. Wat een hufters! Zeker als ik de band licht en ontdek dat naast het gaatje nog een gaatje zit. Ze hebben er dus ook nog eens meerdere keren in geprikt. Hoe bestaat het!
En ik vraag me af wat er nou de lol aan is. Zouden ze nu zitten gniffelen achter een marktkraam of zouden ze plezier hebben bij het prikken van de punaisepunt in mijn fietsband?
Ik begrijp het niet, want ik heb een halfuur werk aan hun lolletje van hooguit een halve minuut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten